Nazwy miejscowe — zmiany
Nazwy miejscowe — zmiany
da (-alnia, -arnia,
nazwy pomieszczeń a, kawiarnia, wozow-zącego zwykle nazwy ii (śmietnisko, wrzos o -alicza się ponadto do rzeczowniki, jak np. głębina. Zarówno jed->nia ich. hudowy for-iry znaczeniowej for-niejednolite. Np. pa-słowotwórczą czasow-rzeczownikową, a głę-)wą; znaczeniowo głę-iela cechy, usypisko — zaś jadłodajnia miej-iia. li. L.
ojkonimy) to nazwy ist, wsi, przysiółków, rmin rozumie się -> n. e. Zob. też Mikroto-
S. U.
— klasyfikacja. Klasy-wych może się opierać
h, nic więc dziwnego, -> onomastyce istnieje T Polsce stosowane są Llasyfikacja oparta na wym odróżnia: 1. naz-miejscowości, 2. nazwy »mi ludzi, później doku. W grupie 1. roz-topograficzne: Rybnik, Podsosnów, Grabowa, Poręba, Mosty, Środa,
i, tworzone za pomocą Dalechów, Witowa, Ro-Targoszyna, Potulino; Lubowidza', Lutomirsko,
zdrobniałe (deminu-w oparciu o n. sąsied-;, Racłauńczki, Szydło-grupie 2. rozróżnia się: oznaczające pierwotnie > podstawie jej pocho-t jej osady: Nagórzany, any\ Pogórzyce, Żabio-ilińce; Konojady, Rako-ly, Pieczonogi, b) —> n. ^czające pierwotnie polanych człowieka, od
dzy o języku polskim
którego imienia wzięli nazwę: Michałowice, Puarzomce, Biskupice-, Iwanowce, Dokto-lowce’, Janowięta, Wojdechowięta, c) —> n. shiżebne utworzone od nazwy zajęcia wykonywanego kolektywnie przez mieszkańców: Piekary, Kuohary — Bobrowniki, Złotmki, Szczytniki, Grotniki, Strzelce, d) -> n. rodowe, pochodzące od wspólnego przezwiska czy przydomka mieszkańców: Bolesty, Czajki, Rosie. Zaliczenie n. do odpowiedniej grupy znaczeniowej może w konkretnych wypadkach sprawiać trudności, których rozwiązanie zależeć będzie od poznania pochodzenia n., nie zawsze możliwego.
( Klasyfikacja strukturalno-gramatyczna (formalna) rozróżnia trzy grupy: 1. n. pry-marne (niederywowane, tzn. bez specjalnych przyrostków czy przedrostków topo-nimicznych), 2. n. sekundarne (wtórne, derywowane za pomocą przyrostków bądź przedrostków), 3. n. złożone (dwurdzeniowe). W grupi^l. rozróżnia się nazwy będące pierwotnie imionami pospolitymi (-> ap-pellatiwami): Bagno — bagno, Skała — skała, Brzoza — brzoza, Niedźtoiedź — niedźwiedź, Bednary, Piekary — bednarz, piekarz, Cygany — cygan, Poręba — poręba, Mostek — mostek, Opole — opole, Piątek — piątek, i nazwy będące pierwotnie n. osób: Kicaczała, Skowronek. W grupie 2. rozróżniamy: a) twory z przyrostkami (sufiksalne): Domaradz, Poznań, Kru-szewek, Rogalinko, Ostrowiec, Skawica, Lvto-mirsko; Brzeżany, Nagórzany’, Krzeszowice, Racławice; Dalechów, Głogów, Brzozowa, b) twory z przedrostkami (prefiksalne): Podgóra, Zalas, Zawoda, Zanoteć, Podra-dom, c) twory z przedrostkami i przyrostkami (sufiksalno-prefiksalne): Międzylesie, Zagórze, Nagórzyce, Nagórzany. Wśród n. złożonych rozróżniamy: a) -* złożenia: Dębogóra, Czarnolas, Wyszogród, b) zro
sty: Białystok, Babimost, c) zestawienia syntaktyczne: Nowy Dwór, Mały Płock.
Oba podziały mają wartość naukową. Pierwszy jest mniej konsekwentny, a e jest bardziej przydatny przy studiach nad historycznym rozwojem osadnictwa.
& • u •
Nazwy miejscowe — zmiany, łtziś nazwy te są urzędowo ustalone, nic mogą >c