11864 Obraz18 (3)

Położenie w dniu 31 lipca na kierunku tego zgrupowania było następujące:

48 A nawiązała w swym pasie natarcia walki o dwa ważne punkty oporu nieprzyjaciela — Suraż nad Narwią (we współdziałaniu z 3 A 2 Frontu Białoruskiego) oraz Brańsk nad Nurcem — z zamiarem rozwijania powodzenia w kierunku na Czyżewo i Ostrów Mazowiecką. Przed jej frontem broniły się główne siły KKaw „Harteneck" (4 DPanc, 129 DP i 4 BKaw). Część sił tego korpusu wraz z wojskami LV KA (12 DPanc, 28 DStrzel, 367 DP) broniła się przed 3 A 2 Frontu Białoruskiego. Przeciwnik, dysponujący dywizją pancerną i trzema samodzielnymi oddziałami pancernymi (507 i 118 oddziałem czołgów oraz 904 BDzSzturm), kontratakował na kilku kierunkach, w wyniku czego ruch 48 A do przodu został zahamowany. Mimo to południowe skrzydło armii, nacierające na część sił XXIII KA, zepchnęło nieprzyjaciela między Brańskiem a Ciechanowcem za Nurzec i wszczęło walki o zachodni brzeg rzeki.

65 A prowadziła natarcie w kierunku: Twarogi Lackie. Sterdyń, Kosów, dążąc do osiągnięcia Nurca od Ciechanowca do ujścia do Bugu oraz Bugu na odcinku do Drohiczyna. Przed jej frontem broniły się główne siły XXIII KA (35 DP, 541 DGLud, 292 DP). Nieprzyjaciel dążył do utrzymania dużego przedmościa przed Bugiem, oddalonego około 15 km do rzeki. 31 lipca wojska gen. Batowa przełamały tę rubież.

28 A, wzmocniona I KZmech i 9 KPanc, nacierała w kierunku na Łosice, Mordy. Przed jej frontem bronił się XX KA (7 DP. 102 DP, 3 BKaw, GT „E" z 203 DOchr), a także część sił VIII KA. Całością dowodził dowódca XX KA gen. Roman. Pod koniec dnia armia podeszła pod Drohiczyn i nawiązała walki

0    Łosice, które w późnych godzinach wieczornych zostały zdobyte. Ponadto przełamała rozbudowaną między tymi miejscowościami nieprzyjacielską obronę

1    zaczęła wychodzić w rejon na północ od Mord na spotkanie operującej w rejonie Siedlec 47 A. Nieprzyjaciel kontratakował oddziałami 7 DP, zatrzymując natarcie armii.

W trudnym położeniu znalazła się 47 A wraz z Grupą Konno-Zmechanizo-waną gen. Kriukowa. Siły te były uwikłane w ciężkie walki w rejonie Siedlec i o samo miasto, zdobyte dopiero tego dnia w godzinach popołudniowych. Tutaj był skupiony główny wysiłek armii. Ponadto dążyła ona do nawiązania łączności z wychodzącą w tym czasie na przedpola Pragi 2 APanc i część sił wydzieliła do rejonu Kałuszyna i Mińska Mazowieckiego. Z tego jednak powodu pas jej działania rozszerzał się z 21 do 74 km. W tych warunkach mogła ona wiązać znajdujące się przed jej frontem siły VIII KA (5 DStrzel, 211 DP) oraz IV KPanc SS (3 DPanc SS, 5 DPanc SS), lecz nie na tyle, by uniemożliwić przeciwdziałanie przede wszystkim IV KPanc SS przeciwko groźnemu na jego skrzydle włamaniu korpusów pancernych gen. Radzijewskiego.

Należy jednak podkreślić, że mimo tak złożonej sytuacji 47 A próbowała w dalszym ciągu atakować nieprzyjaciela na poszczególnych kierunkach rozległego pasa działania. Wyrazem tego było wyzwolenie Siedlec oraz duża aktywność w zmaganiach z siłami IV KPanc SS. Dopomagał jej wydajnie współdziałający z nią 2 KKawGw, który już po wspomnianym odejściu II KPanc, dążył do

41