12032 PHOTO 1311301607

niemowląt z rozsianymi zakażeniami HSV lub VZV konieczne jest stosowanie odpowiedniego leczenia przeciwwirusowego. Czynniki etiologiczne to:

■    wirusy grypy i patagryęy^

■    adenowirusy^.

■    enterowirusy.

■    CMV, EBV. HSV,

■    wirusodry, świnki, różyczki

•    zakażenia żotadkowo-jelitowe - dochodzi do zakażeń na drodze feralno-oralnej za pośrednictwem brudnych rąk. Większość zakażeń ma przebieg łagodny, samoograniczający się i nie wymaga swoistego leczenia. Czynniki etiologiczne to:

■    .enterowirusy (polio, Coxackle A i B, wirusy Echo),

■    adenowirusy. rotawirusy. astrowirusy.

■    WZW tyt££ WZW tyrfAj

■    choroby wysypkowe - do zakażeń dochodzi za_poirednjctwenD_vvydzieliriyzjdtóg oddechowych (wszystkie wirusy) oraz w wyniku kontaktu ze zmianami skórnymi (HSV, VZV, Coxackie A). W rzadkich przypadkach do zakażeń może dojść za pośrednictwem krwi

•    zakażenia za pośrednictwem krwi i iei produktów - do wirusów najczęściej przenoszonych przez krew należą: hrv HCV,Jdl-V. ŁMV. EBV

3. ZAKAŹENtAffASOŻYTNICZT*

■    W naszych warunkach klimatycznych pasożytnicze zakażenia szpitalne są najczęściej wywoływane przez pierwotniaki, takie jak:

■    Toxoplozma gondii - głównie zakażenia endogenne, rzadko egzogenne (krew, przeszczepy),

■    Pneumocystis carinii - głównie zakażenia endogenne, rzadziej egzogenne (noworodki, niemowlęta),

■    Cryptasooridium sp. - głównie zakażenia egzogenne, biegunki,

■    Ginrdia Inmblia - głównie zakażenia egzogenne, biegunki i inne schorzenia przewodu pokarmowego,

■    Trichomonn<: unginnlis - zakażenia egzogenne, noworodki podczas porodu,

4. ZAKAŻENIAtóBZYBICZE '

W ostatnich latach częstość występowania grzybic zwiększyła się o 300%, obejmując swoim zasięgiem około 10-40% ludności świata.Szacuje się, że około 15% populacji ludzkiej przechodzi w ciągu swojego życia, często nawet o tym nie wiedząc, jakąś formę powierzchownego zakażenia grzybiczego. W Polsce uważa się obecnie, że chorzy z grzybicą stanowią 10% wszystkich pacjentów leczonych ambulatoryjnie w poradniach dermatologicznych. Dane epidemiologiczne wskazują, że po roku 1990    >*-

liczba grzybiczych zakażeń szpitalnych zwiększyła się do ponad 17%. W-trakcie hospitalizacji umiera około 29% chorych z fungemią. Do rozwoju grzybicy predysponują czynniki takie jak:

■    fizjologiczne (ciąża, podeszły wiek, okres niemowlęcy)

■    immunologiczne

■    chemioterapia, radioterapia

■    zaburzenia czynności hormonalnych

•    mechaniczne wprowadzanie narzędzi lub protez do tkanek,

•    mechaniczne przerwanie ciągłości powłok ciała, urazy błony śluzowej, oparzenia Zapobieganie zakażeniom grzybiczym w warunkach pracy w ZOZ

■ edukację pacjenta i personelu

■    ograniczenie stosowania antybiotyków przeciwbakteryjnych

■    dbanie o prawidłowa florę bakteryjna skóry i pH skóry

■    kontrolę warunków pracy

■    sa moobserwacje i obserwację podopiecznych w celu jak najwcześniejszego wyszukania niepokojących zmian na skórze, płytkach paznokciowych, błonach śluzowych

■    prowadzenie właściwej dezynfekcji obuwia, skarpet, bielizny w przypadku rozsianej grzybicy

■    przestrzeganie reżimu sanitarnego,wdrażanie zachowań higienicznych

■    poparcie istniejącej opieki medycznej (np. pielęgnacji stopy cukrzycowej)

■    eliminowanie lub ograniczenie ekspozycji na rezerwuar patogenów grzybiczych

■    dezynfekcja pomieszczeń, urządzeń socjalnych i rekreacyjnych ZAPOBIEGANIE ZAKAŻENIOM SZPITALNYM

W krajach wysokorozwiniętych liczba zakażeń szpitalnych jest wykazywana na poziomlels^ hospitalizowanych. Zakażenia te są bezpośrednią przyczyną zgonów 3% chorych, a pośrednią przyczyną śmierci jL32Ł_chorych, powodują ból, cierpienie oraz kalectwo pacjenta. Zakażenia szpitalne generują koszty związane z wydłużonym pobytem w szpitalu i dodatkowym leczeniem oraz z ewentualnymi odszkodowaniami

Stałe monitorowanie programu kontroli zakażeń szpitalnych wymaga:

■    odpowiedniej liczby personelu

■    opracowania właściwego systemu gromadzenia danych

■    sporządzania odpowiednich raportów Dodatkowo monitorowanie powinno opierać się na:

■    prowadzeniu stałej kontroli procesu sterylizacji

■    ewentualnym prowadzeniu okresowej kontroli skuteczności środków dezynfekcyjnych

■    prowadzeniu kontroli jałowości leków i materiałów medycznych

■    przeprowadzaniu okresowych kontroli jałowości powietrza na salach operacyjnych

■    prowadzeniu okresowych badań na nosicielstwo niektórych bakterii środki zapobiegające szerzeniu się zakażenia

■    zwiększenie reżimu sanitarnego na oddziale

■    zmiana stosowanych środków dezynfekcyjnych

■    zaniechanie stosowania pewnych grup antybiotyków

■    zmiana przyzwyczajeń osób sprzątających na oddziale

■    izolacja chorego zakażonego szczepem wieloopomym Ogniwa zespołu kontroli zakażeń szpitalnych w szpitalu

■    zespół do spraw kontroli zakażeń szpitalnych

■    komitet do spraw kontroli zakażeń szpitalnych

■    zespół do spraw szpitalnej polityki antybiotykowej

■    pracownia mikrobiologiczna lub możliwość korzystania z pełnej diagnostyki mikrobiologiczne) w innym ośrodku

■    lekarze i pielęgniarki łącznikowe na oddziałach

Jedyną metodą skutecznego wykrywania zakażeń szpitalnych jest metoda czynna.

Prawidłowe wdrożenie programów przeciwdziałania zakażeń szpitalnych powoduje zmniejszenie wydatków na leczenie i zmniejszenie cierpień chorych.

Wprowadzenie programu przeciwdziałania zakażeniom szpitalnym nie wymaga istotnego inwestowania.

6