Rys. 14. Strefy ochrony akustycznej od hałasu komunikacyjnego i możliwości jego ograniczenia przez zastosowanie różnych rozwiązań technicznych: a) strefa maksymalna w terenie płaskim może być w niewielkim stopniu zredukowana przez jej zakrzewienie i w większym - przez zadrzewienie (drzewa o różnym pokroju i wysokości, w dużym procencie zimozielone), b) jezdnia w wykopie zapewnia duży cień akustyczny, pozwalający na ograniczenie wielkości strefy ochronnej, c) jezdnia na wiadukcie lub nasypie praktycznie nie stwarza warunków do zbliżenia zabudowy, jednak istotną różnicę wywołuje zastosowanie balustrady ażurowej lub pełnej, ekranującej hałas, d) ekran stały (parkan, zabudowa usługowa) najskuteczniej chroni przed hałasem i praktycznie eliminuje strefę ochronną
Z* - źródło hałasu, ŹM - dalsze źródło hałasu, B - balustrady, Bi - balustrada ażurowa, Bp - balustrada pełna, E - ekran stały twardy, odbijający fale dźwiękowe, lub porowaty pochłaniający fale dźwiękowe
Rys. 15. Ochrona budynku przed hałasem komunikacyjnym i drganiami (wibracjami). uzyskana środkami architektonicznymi i technicznymi A - amortyzacja drgań (wibracji). D - drgania. H - hałas (fale akustyczne), N - reklama świetlna, Pi - przegrody o podwyższonej izolacyjności akustycznej
Rys. 16. Idcogram ochrony przed hałasem komunikacyjnym zespołu mieszkaniowego przez zastosowanie strefowania układu urbanistycznego i sposobu zabudowy E - zabudowa ekranująca (usługi, handel, gastronomia, garaże i inne funkcje nie wymagające pełnej ochrony akustycznej), M - zespół (pasmo) zabudowy mieszkaniowej, Ud - budynki i urządzenia oświatowo-wychowawcze (żłobki, przedszkola, szkoły podstawowe), R - tereny rekreacji osiedlowej
Do przepisów mających na celu ochronę przed hałasem można zaliczyć również przepisy § 19 rozporządzenia MGPiB z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 1995 r. nr 10, po z. 46 z późn. zm.), które określają minimalne odległości od zgrupowań miejsc postojowych dla samo-
63