13217 Img00041

45

Rys. 1.51—1. Dyslokacje: a) krawędziowa, b) śrubowa

1.52.    Do najważniejszych defektów powierzchniowych zalicza się granice ziaren.

Pod tym pojęciem rozumie się wewnętrzną powierzchnię graniczną, oddzielającą dwa kryształy o takim samym składzie chemicznym, różniące się tylko orientacją krystalograficzną.

1.53.    Badania wykazały, że z jednej strony defekty sieci osłabiają kryształ, ale z drugiej strony zaburzenia na granicach ziaren umacniają metal. W efekcie, rzeczywista wytrzymałość metali zmniejsza się ze wzrostem liczby dyslokacji i innych defektów sieci tylko do pewnej granicy, by po osiągnięciu minimalnej wartości przy tzw. krytycznej gęstości dyslokacji, zacząć znowu wzrastać (rys. 1.53-1). Oznacza

Rys. 1.53-1. Zależność wytrzymałości metali od gęstości wad budowy krystalicznej; Ag, AR — zakres zmian gęstości dyslokacji i wytrzymałości w metalach i stopach technicznych