Przykładowe oznaczenia nitów w dokumentacji są następujące:
1. Nit z łbem kulistym o średnicy d - 8 mm i długości l = 40 mm, stalowy, średnio dokładny (B), bez powłoki ochronnej
NIT 8 x 40 - B PN-88/M-82952
2. Nit z łbem kulistym o średnicy d = 5 mm i długości / = 40 mm, stalowy, zgrubny (C), z powłoką ochronną cynkową o grubości 5 pm (Fe/Zn)
NIT 5 x 10 - C -Fe/Zn5 PN-88/M-82952
3. Nit z łbem trapezowym o średnicy d = 16 mm i długości Z = 40 mm, mosiężny (Ms), średnio dokładny (B)
NIT 16 x40 - Ms - B PN-88/M-82959
Dla każdej znormalizowanej średnicy nitu jest zwykle wiele różnych znormalizowanych długości trzonu Z. Na przykład nity z łbem trapezowym o średnicy d = 16 mm mają długości znormalizowane: Z = 26, 28, 30, 32, ... 45, 48, ... 90, 95, 100, 110 mm.
Dobranie długości nitu ustala się na podstawie wzoru
l = s + l0 = s + (l£ + l,*)d (7.1)
gdzie: s — łączna grubość łączonych elementów,
l0 — naddatek na spęczenie nitu o średnicy d w otworze oraz na utworzenie zakuwki.
Zasadę przenoszenia obciążeń przez połączenie nitowe przedstawiono na rys. 7.2.
Rys. 7.2. Przenoszenie obciążenia zewnętrznego F w połączeniu nitowym przez tarcie między
blachami oraz nacisk nitu na blachę
Istotą tego połączenia jest takie dociśnięcie blach przez łeb i zakuwkę nitu, aby działanie siły zewnętrznej mogłoby być zrównoważone przez powstałą siłę tarcia między blachami. Dociśnięcie blach jest wywołane odkształceniem
10