20711 Tucholska1

Januszewski ft.» Uchnast Z., Nitkowi T. <^rerf Wyk.indy z psychologii w X^,JL' T,5, Lublin: RU KUL 1950 195-212.

Stanisława Tucholska Katedra Psychologii Kliniczne.1 i usobowosci KUL

U MY S 4-0 WE o. „    ^ 1 ci s y

-3 C5,

UPOŚLEDZENIE ci e; t~ inic.1 e, lę r~ y "fc •s* r~ ±

Problematyka upośledzenia umysłowego, tradycyjnie zaniedbana, dopiero od początku lat 60—tych cieszy się wzrostem tfiinter®^^ov’" nia specjalistów rożnych dziedzin, w tym również psychologów.

Eksperci amerykańscy upatrują źródła zmian w sprzyjających ^tY^!S zainteresowaniom decyzjach sdministracyjnych jakie zapoczątkova-w USA prezydent Kennedy wspierając interdyscyplinarne programy badawcze mające na celu poszukiwanie zarówno nowych rozwięzon teoretycznych jak i praktycznych. Efekt prowadzonych badoh nie ogranicza się tylko do znaczengo wzrostu wiedzy o upośledzeniu umysłowym, ale wiąże się również z podniesieniem jakości pracy placówek specjalistycznych, z podniesieniem skuteczności świadczonej w nich pomocy, z dbłością o przekazywanie rzetelnych informacji, wzrostu kompetencji tych, którzy w swojej pracy maję kontakt z osobami o mniejszej wydolności intelektualnej (Matson, Mulick 1983). Dorobek psychologów (głownie amerykańskich) w zakresie tej problematyki jest imponujący. Rozległości nagromadzonych informacji nie zawsze towarzyszy ich dostateczna segmentacja i systematyzacja. W literaturze psychologicznej nie został do końca przezwyciężony chaos terminologiczny i pojęciowy a istotne z punktu widzenia diagnostycznego zagadnienie kryteriów i kasyfikacji upośledzenia są cięgle doprecyzowywane a w związku z tym ulegają pewnym modyfikacjom.

W naszej literaturze odczuwa się pewien niedosyt dyskutowani© tych zagadnień, a prezentowanie najnowszego dorobku specjalistów z innych krajów jest raczej niewystarczające. Niniejsze opracowanie jest próbą uzupełnienia tych braków. Jej celem jest przedsta-