260

Zarysy krzywoliniowe należy wymiarować za pomocą jednego z niżej wymienionych sposobów:

-    przez podanie współrzędnych prostokątnych (rys. 7.30a, b) lub współrzędnych biegunowych (rys. 7.30c),

-    przez podanie promieni poszczególnych krzywizn zarysów i innych wymiarów niezbędnych do wyznaczenia tych krzywizn (rys. 7.30d),

-    przez podanie wymiarów pośrednio związanych z zarysem krzywoliniowym (rys. 7.30e).

W przypadku nie budzącym wątpliwości zapis wymiarów zarysów krzywoliniowych w układzie współrzędnych prostokątnych lub biegunowych można uprościć przez pominięcie pomocniczych linii wymiarowych i grotów ograniczających linie wymiarowe (rys. 7.30b). Ponadto we współrzędnych biegunowych dopuszcza się pomijanie znaków wymiarowych promieni wychodzących z początku układu współrzędnych (rys. 7.30c).

Wymiary zarysów krzywoliniowych we współrzędnych prostokątnych lub biegunowych mogą być zapisane w formie tabeli (rys. 7.30e).

Wymiarowanie tabelaryczne stosuje się w przypadku nierównomiernie lub bardzo gęsto rozmieszczonych elementów, gdy zapis układu wymiarów według ogólnie obowiązujących zasad pogarsza czytelność rysunku. Podczas wymiarowania tabelarycznego elementy przedmiotu, wymiary lub kierunki wymiarów oznacza się na rzutach wielkimi literami alfabetu (lub cyframi), a odpowiadające im wartości liczbowe grupuje w^r tablicy umieszczonej w pobliżu rzutu (rys. 7.30e, 7.31).

	A^1	B	C	0
X	10	15	35	50
Y	1°	32	24	19

016

Rys. 7.31. Wymiarowanie tabelaryczne

Konstrukcje prętowe oraz przedmioty gięte można wymiarować z pominięciem linii wymiarowych, jeżeli nie ma wątpliwości, którego wymiarowanego odcinka dotyczy dana liczba wymiarowa (rys. 7.32). Przy tak uproszczonym zapisie wymiary prętów kratownic określają odległość między punktami przecięcia osi prętów (rys. 7.32b).