26189 OMiUP t1 Gorski4

2.3.1.5. URZĄDZENIA SAMOZASYSAJĄCE WIROWYCH POMP KRĘTNYCH

Wszystkie pompy wirowe krętne z punktu widzenia eksploatacji wykazują wspólną niekorzystną cechę. Stosowane w układach pompowych, o dodatniej wartości wysokości zasysania (tzn. gdy pompa ustawiona jest nad lustrem cieczy w zbiorniku dolnym) wymagają mianowicie przed rozpoczęciem pracy, wypełnienia wodą wnętrza pompy wraz z całym rurociągiem ssawnym lub też usunięcia powietrza, zarówno z wnętrza, jak i rurociągu ssawnego. Pompy krętne nie mają możliwości samodzielnego zasysania powietrza, przy stosowanych bowiem kształtach wirników i prędkościach obrotowych różnica ciśnień po obu stronach łopatki wirnikowej jest zbyt mała, aby wytworzyć odpowiednie podciśnienie wrurociągu ssawnym. Nie ulega też cyklicznym zmianom objętość przestrzeni roboczej pompy, jak to ma miejsce w pompach wyporowych charakteryzujących się zdolnością samozasysania cieczy.

Pompy krętne są też bardzo wrażliwe na obecność w pompowanej cieczy powietrza lub innych gazów. W takim przypadku w pompie bardzo łatwo następuje przerwanie słupa pompowanej cieczy, pompa traci możność zasysania i pompowanie cieczy ustaje.

Do niezawodnych sposobów usunięcia opisanej wady należy ustawienie pompy poniżej poziomu zwierciadła zasysanej cieczy, czyli spowodowanie napływu cieczy do pompy. Wnętrze pompy jest wtedy bez przerwy zalane cieczą i nie ma obawy zapowietrzenia zarówno rurociągu ssawnego, jak i samego jej wnętrza.

Rozwiązanie tego typu przedstawiono na rysunku 2.81. Zasysanie cieczy ze zbiornika wysokiego, wbudowanego w kadłub statku, przez pompę 1 umieszczoną również wewnątrz statku, lecz poniżej zbiornika, przedstawia rysunek 2.81a, natomiast rysunek 2.81b obrazuje zasysanie wody zza burty. W tym drugim przypadku, gdy pompa 1 musi zasysać ze zbiornika, na przykład w podwójnym

Rys. 2.81. Inicjacja zasysania pompy przez jej ustawienie poniżej poziomu cieczy w zbiorniku ssawnym:

a! pompa ustawiona poniżej zbiornika, bt zasysanie wody zza burty; 1 - pompa.

114