27102 PB040655

Rozdział 4

PODŁOGI I LEGOWISKA DLA ZWIERZĄT

Jakość podłóg i legowisk w pomieszczeniach dla zwierząt pełni istotną rolę w utrzymaniu zwierząt, wpływa na ich zachowanie się, zdrowotność i produkcyjność. Złe podłogi (legowiska) są czynnikiem stresogennym, szczególnie u bydła i trzody chlewnej. Ważne są cechy konstrukcyjne podłóg, ich właściwości fizykochemiczne i higieniczne, a także ilość i jakość materiałów ściółkowych. W budynkach inwentarskich stosuje się następujące rodzaje podłóg:

•    podłogi ściółkowe

•    podłogi bezściółkowe (pełne)

•    podłogi rusztowe (szczelinowe).

4.1. Podłogi ściółkowe

Podłogi ściółkowe są zaliczane do najlepszych rodzajów podłóg i pod względem zoohigienicznym spełniają prawie wszystkie stawiane im wymogi. Podłogi ściółkowe stosuje się głównie w budynkach o tradycyjnych systemach utrzymania zwierząt, w gospodarstwach drobnotowarowych oraz w niektórych fermach. W tych ostatnich najczęściej na ściółce utrzymuje się cielęta, rzadziej lochy z prosiętami. Natomiast całe pogłowie owiec i kóz jest wyłącznie utrzymywane na głębokiej lub płytkiej ściółce (fot. 4.1 i 4.2).

Także konie utrzymuje się na płytkiej ściółce. W chowie drobiu grzebiącego (kury, indyki) i wodnego (gęsi, kaczki) dominuje podłogowy system utrzymania na ściółce, chociaż obecnie obserwuje się tendencje chowu klatkowego kur nieśnych (z podsuszaniem pomiotu). Jakość ściółki zależy od samego materiału, jego formy fizycznej (rozdrobnienie) i właściwości chłonnych w stosunku do wody czy amoniaku. Najczęściej stosuje się jako