27636 Zdjęcie1386

BBS    ni* tylko pnedmlo¹^'

pi;v(Hi'nląrvm ku ioh|f I liki lub IflM rią urnidn I dilaUnln Jcilnoilck. Spokci^fń,1'*° ⁰ równlri wl«dw, regulując* to ufiudi I ditownll Mnlcjt¹ swląsek relfdijr ipoiobem, w Jaki odbjwi się U regulacja, i odaetklcm simoMJitw w spolcczeń* itNylc,

Wiadomo, ii kryzysy ekonomiom wpływają potągu-jąco na skłonnott do aamobójitw.......

•    •    •    •    • -    •    •    ■    •    •    • i |

bemu Jednak naloty przypisał wpływ tych kryzy-sów? Czy tomu, te, podkopując zamożnoół, zwiększają nędzę? Czy ludzie dlatego chętniej wyrzekają _S|ę tycia, te staje się ono trudniejsze? Tego rodzaju wy. jainienia pociągają swoją prostotą i odpowiadają rozpowszechnionej koncepcji samobójstwa Wszelako przeczą im fakty.......

I    ......... .

Wzrost nędzy do tego stopnia nie Jest przyczyną wzrostu liczby samobójstw, te owe szczęśliwe przesi-lenia, których następstwem Jest nagle podnoszenie się dobrobytu kraju, mają na samobójstwo UW sam wpływ, jak klęski gospodarczej . , ,

* •

‘ _i. V_v • • ^# . • •    • • * • . . o

[Tym jednak, co pokazuje najlepiej, li gospodarcza nędza nie ma na samobójstwa togo potęgującego wpływu, który Jej się często przypisuje, Jest fakt wytwarzania przez nią skutku wręcz przeciwnego. W Irlandii, gdzie wieśniak prowadzi tycie tak trudne, zabija się on nader rzadko. Nieszczęsna Kalabria nie zna samobójstw prawie zupełnie, a w Hiszpanii Jest Ich dwa razy mniej niż we Francji Można nawet po-wiedzieł, że nędza chroni przed samobójstwem. W różnych francuskich departamentach samobójstwa są tyra liczniejsze, im więcej Jest tam ludzi finansowo niezależnych] ..........

Jeżeli zatem kryzysy przemysłowe lub finansowe przyczyniają się do wzrostu ftości samobójstw, to bynajmniej nie z tego powodu, te przyczyniaj sto

do pauperyzacji; luki sam skutek mają bowiem kryzysy, prowadzące do wzrostu dobrobytu, ów wpływ kryzysów na liczbą samobójstw bierze ilą stąd, ta tą one zakłóceniami porządku zbiorowego. Do dobrowolnej śmierci popycha kaldc naruszenie równowagi, a wiąc i takie, którego rezultatem Jest wląkssy dostatek 1 podniesienie ilą ogólnej żywotności. Ilekroć w ciele społecznym ma miejsc* poważna przebudowa, tylekroć człowiek łatwiej się zabija, niezależnie od tego, czy u podłoża tej przebudowy był nagły wzrost czy też niespodziewana katastrofa. Jakże to Jest możliwe? Jakże coś, co uchodzi powszechnie za poprawą egzystencji, może łudzi od niej odrywać?'

Aby na to pytanie odpowiedzieć, potrzebujemy pewnych rozważań wstępnych.

Żadna istota żywa nie może być szczęśliwi, a nawet nie może żyć, jeżeli Je) potrzeby nie znajdują się we właściwym stosunku do jej środków. Inaczej mówiąc, jeżeli wymagają one więcej, niż mogą otrzymać, lub po prostu wymagają czegoś innego, to są one nieustannie tłumione i nie mogą funkcjonować bezboleśnie. Otóż ruch, który nie jest w stanie wytwarzać się bez bólu, wykazuje tendencję do zamierania. Niezaspokojone skłonności ulegają zanikowi, a ponieważ skłonność do tycia jest tylko wynikiem wszystkich innych skłonności, nie może nie słabnąć, jeśli one słabną.

U zwierzęcia, w każdym razie w normalnych warunkach, owa równowaga ustala się automatycznie i żywiołowo, gdyż zależna jest wyłącznie od warunków materialnych. Wszystko, czego wymaga organizm, to okresowa reprodukcja odpowiednich ilości substancji i energii, zużywanych bez ustanku w procesie życiowym; reprodukcja równa się tu zużyciu. Z chwilą gdy braki, wytworzone przez życie w jego rezerwach, zostają uzupełnione, zwierzę jest zaspokojone i nie potrzebuje niczego więcej. Jego refleksja jest zbyt słabo rozwinięta, aby mogło sobie ono wyobrazić inne cele, aniżeli te, jakie są zawarte w jego fizycznej naturze. Z drugiej strony, ponieważ praca wymagana od każdego organu zależy sama od ogólnego stanu sił