Pasożyty kolonizujące organizm człowieka mogą:
-stanowić bezpośrednią przyczynę poważnej pasożytniczej choroby - parasitosis, -być powodem powikłań w przebiegu choroby o innej etiologii, -współwystępować z innymi gatunkami pasożytów w tym samym organizmie żywicielskim (inwazja mieszana),
-otwierać wrota następczych, często groźnych dla życia, infekcji bakteryjnych, wirusowych oraz grzybiczych.
Właściwe rozpoznanie choroby pasożytniczej, podobnie jak to ma miejsce w przypadkach innych niępasożytniczych chorób, ma decydujące znaczenie dla prawidłowej oceny rokowania oraz podjęcia właściwych działań terapeutycznych.
Trudności rozpoznawania zarażeń pasożytniczych człowieka
W przypadku kolonizacji organizmu człowieka przez pasożyty prawidłowe rozpoznanie może być trudne.
Główne powody utrudniające diagnostykę to:
-zróżnicowany przebieg zarażenia, szczególnie w przypadkach gatunków polimorficznych,
-zmienność obrazu choroby w poszczególnych fazach zarażenia, wynikająca m. innymi ze specyfiki cyklu rozwojowego pasożyta,
-niępatognomiczny charakter objawów klinicznych, wywoływanych przez pasożyty.
W przebiegu różnych pasożytniczych inwazji w ogromnej większości przypadków objawy kliniczne nie są charakterystyczne dla zarażenia danym pasożytem. Objawy te przypominają często symptomy chorób, wywoływanych przez inne, niepasożytnicze czynniki patogeniczne.
Konsekwencją takiego stanu rzeczy może być:
- nie branie pod uwagę pasożytniczego oganizmu jako etiologicznego czynnika obserwowanych u pacjenta objawów mepatognomicznych,
- istotne utrudnienie rozpoznania, sprawiające, że właściwe zdiagnozowanie rodzaju inwazji może stanowić poważny problem medyczny nawet, gdy zarażenie pasożytami jest brane pod uwagę.
W zarażeniach pasożytniczych obraz choroby jest złożony; występować mogą różne objawy kliniczne, co sprawia, że prawidłowe rozpoznanie jedynie w oparciu o symptomy kliniczne w ogromnej większości przypadków nie jest możliwe.
W związku z obecnością w organizmie człowieka patogenów pasożytniczych, występować mogą różnego rodzaju reakcje o charakterze niespecyficznym.
Stanowią one jedną z przyczyn skomplikowanego obrazu inwazji, utrudniając tub wręcz uniemożliwiając rozpoznanie parazytozy na podstawie objawów klinicznych.
Objawy niespecyficzne, które w istotny sposób mogą komplikować obraz choroby pasożytniczej:
1. stan zapalny, często lokalny,
2. reakcje uczuleniowe lokalne i ogólnoustrojowe,
3. nieswoisty rozrost tkanek,
4.objawy ogniskowe, wynikające z określonego umiejscowienia pasożyta,
S. zmienne reakcje na inwazję pasożytniczą, w zależności od cech osobniczych zarażonego organizmu.
Występowanie powyższych zjawisk powoduje, że prawidłowe rozpoznanie i zróżnicowanie choroby pasożytniczej w większości przypadków nie może opierać się na obserwacjach klinicznych, lecz bezwzględnie wymaga wykonania analiz diagnostycznych, stosownych do domniemanego zarażenia. Ścisłe powiązanie wyników badań laboratoryjnych z danymi klinicznymi umożliwia uzyskanie kompleksowego obrazu choroby. Dzięki temu radykalnie wzrasta szansa wykrycia inwazji pasożytniczej, właściwego jej rozpoznania i dokładnego zróżnicowania, a co za tym idzie wzrasta możliwość skutecznego leczenia osoby, u której podejrzewa się parazytozę.
W naszych warunkach w ogromnej większości przypadków nie występują ścisłe relacje między klinicystą a laboratorium diagnostycznym.
Tym bardziej pożądane jest, aby w skierowaniu na badania diagnostyczne, oprócz danych personalnych pacjenta i wstępnego rozpoznania, znalazły się także dodatkowe, ważne dla ostatecznego rozpoznania informacje na temat:
- rodzaju zajęcia, które wykonuje pacjent,
- różnych czynników, z którymi ma styczność na codzieó lub okazjonalnie (w środowisku, czy pracuje przy zwierzętach), szczególnie w okresie przed wystąpieniem objawów,
- ewentualnych wyjazdów czy pobytów na terenach endemicznych, w innej strefie klimatycznej,
- wyników wykonanych poprzednio parazytologicznych badań diagnostycznych,
- zastosowanego wcześniej leczenia i jego efektów.
57