30672 IMG#63 (5)

OBLICZENIA EKONOMICZNI STACJI

matorów w danym obszarze sieci lub w stacji. W warunkach rzeczywistych, zwłaszcza w sieciach przemysłowych doprowadza to często do doboru transformatorów ze znacznym zapasem.

8.3.4. Współpraca ekonomiczna transformatorów w stacji Osiągnięcie minimum strat mocy i energii w stacjach wyposażonych w kilka transformatorów wiąże się z określeniem zasad ekonomicznej współpracy jednostek.

Przy stacjach wyposażonych w takie same jednostki można wyznaczyć:

—    ekonomiczną liczbę transformatorów pracujących przy obciążeniu

stałym,

—    ekonomiczną liczbę transformatorów pracujących przy obciążeniu zmiennym.

Przy obciążeniu stałym najkorzystniejszą liczbę jednostek pracujących równolegle można obliczyć ze wzoru

(8.28)

„ ₌Jk /AiW+M&bcn

^X=S s„ v APj+k.AQj

w lctóiym: S_x — obciążenie stacji; S„ — moc znamionowa jednego transformatora.

Przy pominięciu strat mocy czynnej wywołanej poborem mocy biernej, wzór (8.30) upraszcza się do postaci

S*

S„

(8.29)

Przy obciążeniu zmiennym, gdy w stacji pracuje n transformatorów, przy wzroście obciążenia, włączenie następnego transformatora do pracy (czyli praca n + I jednostek) musi być uznane za celowe, gdy straty przy (n + 1) transformatorach są mniejsze niż przy n transformatorach.

Warunek ten można ująć zależnością

u (n+1)

APj+k'AQj APobca + k_e AQ₀bcn

= S_ekyjn(n +1)

(8.30)

gdzie: S_t — moc-graniczna, po przekroczeniu której korzystne jest włączenie kolejnej jednostki; 5* — moc ekonomiczna transformatora, wg wzoru (8.19).

Przy programowaniu pracy transformatorów o różnych mocach, zainstalowanych w stacji o zmiennym obciążeniu, zagadnienie komplikuje się w poważnym stopniu. Konieczne jest wtedy określenie wartości mocy granicznych dla wszystkich możliwych wariantów współpracy jednostek. W gospodarce elektroenergetycznej obliczenie takie często przedstawia się w postaci graficznej (wykresy charakterystyk strat w funkcji obciążenia dla poszczególnych wariantów współpracy transformatorów). Należy jednak zauważyć, że praca równoległa jednostek, korzystna pod względem ekonomicznym, nie zawsze może być realizowana, z uwagi na występujący wtedy wzrost prądów zwarciowych, które mogą przekroczyć wartości dopuszczalne.

PROJEKTOWANIE STACJI ELEKTROENERGETYCZNYCH

9.1. WYMAGANIA OGÓLNE

Projekt stacji elektroenergetycznej powinien stanowić optymalne rozwiązanie zadania określonego w założeniach projektowych. Powinien przedstawiać rozwiązanie zgodne z wymaganiami technicznymi, osiągnięte przy minimum całkowitych kosztów rocznych.

Rozwiązania techniczne muszą być zgodne z obowiązującymi przepisami. Powinny być zachowane aktualne Przepisy Budowy Urządzeń Elektrycznych oraz normy krajowe dotyczące doboru aparatury, obliczeń zwarciowych, ochrony przeciwporażeniowej, koordynacji izolacji itp. Przyjęte rozwiązania muszą być zgodne z aktualnymi, branżowymi wytycznymi projektowania. Należy też uwzględnić instrukcje Głównego Inspektoratu Gospodarki Energetycznej, dotyczące zasad eksploatacji urządzeń elektrycznych, a zwłaszcza eksploatacji transformatorów i gospodarki mocą bierną.

Projekty stacji elektroenergetycznych wykonuje się na ogół w dwóch fazach: założeń techniczno-ekonomicznych i projektu technicznego [27].

Pierwszą fazą projektowania jest opracowanie założeń techniczno-ekonomicznych (ZTE). Powinny one zawierać podstawowe ustalenia określające ceł, program i wymagania stawiane inwestycji, metody i cykl realizacji oraz nieprzekraczalny jej koszt. W tej fazie następują: wybór wariantu układu stacji, dobór podstawowej aparatury oraz określenie głównych wskaźników technicznych i ekonomicznych projektowanej stacji. Założenia techniczno-ekonomiczne są niezbędne do wprowa-■ dzenia projektowanej stacji do planu inwestycyjnego.

Następną fazą jest projekt techniczny. Obejmuje on rozwinięcie i szczegółowe opracowanie wariantu wybranego w założeniach techniczno-ekonomicznych. Zawiera komplet dokumentacji technicznej wszystkich elementów stacji, także i rozwiązań branżowych: budowlanych, komunikacyjnych, sanitarnych, urządzeń pomocniczych itp. W tej fazie projektowania sporządza się szczegółowe kosztorysy oraz zestawienie materiałów i aparatury.

Projekt techniczny zawiera w rezultacie zbiór dyspozycji technicznych wiążących realizatorów inwestycji do osiągnięcia określonego efektu gospodarczego stanowiącego cel inwestycji.

W niektórych przypadkach wykonuje się projekt wstępny stacji stanowiący rozwinięcie założeń techniczno-ekonomicznych, Ma to zwykle miejsce przy bardzo

213