32107 IMG124

się równe 3 ii ■BTwktórym przedmiot zaczyna ,•WP§

PP^uicniem po prowadnicy, której ruch staje się wolniejszy ^P%N wanego przedmiotu. W związku z tym, w drugiej ćwiartce ₀t %% stąpi moment, w którym przyspieszenie leżącego na prowad • zmieni kierunek. Od tego momentu siła bezwładności pizemies-^ dmiotu będzie skierowana w górę i nastąpi oderwanie się pl^⁰|)tj prowadnicy.    ^d'"¹1.

W momencie t₀ oderwania się przedmiotu od prowadnicy rozpoj mikrolot przedmiotu z prędkością określoną prostą /W (rys. 2.3i_C)^tą trzeci etap ruchu. Podawany przedmiot ponownie opadnie na n_ro i rozpocznie się czwarty etap ruchu (na rys. 2.35c); punkt m¹ f|p chwili t_B zetknięcia się przedmiotu z prowadnicą, a punkt ri okr^ ment rozpoczęcia się jego ruchu z prowadnicą).

W rzeczywistych warunkach pracy zasobnika prędkość podawanego n„ miotu w chwili zetknięcia się z prowadnicą będzie większa od popr^ , i z każdym następnym cyklem będzie wzrastać, aż do chwili jej ustabili^,¹ nia się na określonym poziomie (krzywa kfmn). Prędkość przedmiotu w ^ lonych warunkach w czasie jednego cyklu będzie się zmieniać zgodnie z 1^ wą kejmn i przybierać ekstremalne wartości (w punkcie e) i ^ nkcie n). Pewne zaburzenia do podanego przebiegu przemieszczania się p^. dmiotu wprowadza rodzaj uderzenia tego przedmiotu o prowadnicę Ł, żyste lub sprężyste w zależności od wykładziny prowadnicy).

N< podstawie przeprowadzonych badań _Wvi, oclonym współczynniku tarcia p i ampIi^T^⁰    w M ^

współpracy przedmiotu z prowadnicą ? Biolcri"^ Wyodrębniono następujące strefy:    “*** Osobnika (ryj, ^

strefal - podawany przedmiot przemieszcza

ślizgu),    si? razem z bieżnią (bez ^

** - podawany przedmiot przemieszcza sie tylko h_np,i . strefo DI - podawany przedmiot przemieszcza ci! i! IIH strefo IV - podawany przedmiot przemieszcza sie    ^

tracąc jednocześnie kontakt z bieżni^ ^PrZOd°^WI ‘^k"^lylowi-

ar tt r _t ^piyma,nych b ^ ^

ploalacyjnych zasobników wibracyjnych. Na przykład w strefie IV (U] występuje obszar dużych przemieszczeń przedmiotów, gwarantując ciągnięcie maksymalnych wydajności, ale ze względu na kruchość lub mai odporność na ścieranie przedmiotów niewskazane jest jego wykorzystanie Tikie generowany hałas może przekroczyć dopuszczalne granice. Wyciszeni (jerzeń przedmiotów o prowadnice zasobnika (rynny) można dokonać prze odpowiednie jej wyłożenie masami głuszącymi (guma, PCV itp.), natomias wyciszenie uderzeń przedmiotów o siebie można uzyskać dzięki odpowiednie konstrukcji osłon wyciszających cały zasobnik.

W tablicy 2.1 podano typowe sposoby orientacji przedmiotów na prowadnicach zasobników wibracyjnych i związane z nimi rozwiązania konstrukcyjne prowadnic. Jak wynika z tablicy 2.1, przy orientacji przedmiotów na prowadnicach zasobników wibracyjnych dominuje metoda orientacji polaryzacyjnej (szczególnie przy przedmiotach o bardziej złożonych kształtach), co znacznie zmniejsza wydajność tych zasobników. Uzyskanie pełnej orientacji przedmiotów (bez zwrotów do pojemników) w zasobnikach wibracyjnych jest możliwe przez:

-    wprowadzenie wielostopniowej orientacji na prowadnicach tych zasobników (jednak może to powodować znaczne zmniejszenie wydajności),

-    wprowadzenie reorientatorów i modułów orientujących dołączonych do zasobników wibracyjnych.

Druga metoda umożliwia zmniejszenie ilości (lub zupełne wyeliminowanie) przedmiotów zwracanych do pojemników zasobników. Wtedy w zasobnikach wibracyjnych przeprowadzana jest tylko orientacja wstępna przedmiotów, natomiast orientacja ostateczna przeprowadzana jest w dodatkowych modułach orientujących wykorzystujących najróżniejsze sposoby oddziaływania g przedmioty (mechaniczne, pneumatyczne, magnetyczne, mieszane).

W przypadku złożonych kształtów przedmiotów może być niemożliwa pełna ich orientacja na prowadnicach zasobników wibracyjnych.

Rys. 2.32. Wykres ilustrujący charakter ruchu przedmiotu w funkcji aplitudy i tarcia p. przy założeniu a = 3(f, P = 0°, o = 314 s*¹ [22]