32295 Scan10185 (3)

Rozdział 16. Wspieranie krewnych osoby resuscytowanej

•    Wytłumaczyć, co stało się w następstwie choroby czy urazu i czego mogą się spodziewać, gdy wejdą do sali resuscytacyjnej.

•    Zapewnić, iż będą mogli w każdej chwili opuścić to pomieszczenie lub do niego powrócić i zawsze będzie im towarzyszył ktoś z personelu.

•    Poprosić krewnych by nie przeszkadzali w procesie resuscytacji zapewniając ich, że będą mogli dotknąć pacjenta, gdy ratownicy uznają to za bezpieczne.

•    W prostych słowach wyjaśnić wykonywane procedury. Ostatecznie może to oznaczać potrzebę wyjaśnienia, iż próba resuscytacji się nie powiodła

i nie będzie kontynuowana.

Jeśli nastąpi śmierć pacjenta należy poinformować krewnych, że będą musieli opuścić pomieszczenie na czas usuwania sprzętu, lecz będą mogli powrócić, aby pozostać na kilka chwil razem. W pewnych okolicznościach lekarz medycyny sądowej może wymagać by sprzęt był pozostawiony na miejscu. Należy także pozostawić rodzinie czas na przemyślenie sytuacji i umożliwić zadanie dalszych pytań.

Szpitale powinny wypracować własne zasady dostosowane do lokalnych uwarunkowań, które umożliwiłyby krewnym obserwację resuscytacji ich bliskich.

Opieka nad osobami, które doświadczyły utraty bliskich

Okazanie współczucia takim osobom łagodzi proces

opłakiwania zmarłego. Sformułowane poniżej zagadnienia wymagają dostosowania do konkretnej rodziny i jej potrzeb kulturowych. W tym celu należy:

•    zapewnić wczesny kontakt z jedną osobą, zazwyczaj jest to pielęgniarka;

•    udostępnić rodzinie odpowiednie pomieszczenie;

•    przekazywać złe wiadomości z okazaniem odpowiedniego współczucia i wsparcia;

•    umożliwić obecność krewnych przy zmarłym;

•    zapewnić możliwość zaspokojenia potrzeb religijnych;

•    zaoferować pomoc w załatwieniu formalności prawnych i innych czynności;

•    zaoferować możliwość dalszego kontaktu i wsparcia.

WCZESNY KONTAKT Z WYZNACZONĄ OSOBĄ

Najlepiej powinna to być osoba, która zajmowała się krewnym w trakcie prób resuscytacji. Jeśli rodzina nie była wtedy obecna, należy wyznaczyć konkretną osobę z zespołu do udzielenia rodzinie wsparcia. Zespół pomocy doraźnej powinien poinformować szpital docelowy o przybyciu rodziny. Ciepłe, przyjazne i budzące zaufanie przyjęcie członków rodziny pacjenta sprzyja nawiązaniu otwartych i szczerych relacji.

UDOSTĘPNIENIE RODZINIE ODPOWIEDNIEGO POMIESZCZENIA

W pomieszczeniu takim powinna panować odpowiednia atmosfera, powinno być wystarczająco obszerne i zapewniać prywatność tak, aby krewni mogli swobodnie zadawać pytania oraz wyrażać swoje emocje.

PRZEKAZANIE ZŁEJ WIADOMOŚCI I WSPARCIE PO UTRACIE BLISKIEJ OSOBY

Prosty i szczery sposób przekazywania informacji pomoże uniknąć niejasności. Złą wiadomość powinna przekazywać najbardziej właściwa osoba; niekoniecznie musi to być lekarz. Najlepiej, by była to pielęgniarka, która dotychczas opiekowała się rodziną, chociaż krewni mogą czuć się bardziej komfortowo rozmawiając z lekarzem — dlatego też powinno się im zaproponować taką możliwość. Przygotowując się do rozmowy z krewnymi, należy brać pod uwagę następujące kwestie:

•    Psychicznie i fizycznie przygotować się do takiej rozmowy. Sprawdzić, czy odzież nie jest poplamiona krwią, umyć ręce i uporządkować strój.

•    Upewnić się, iż rozmawia się z właściwymi osobami i ustalić ich pokrewieństwo ze zmarłym. Stwierdzić, na ile są oni już poinformowani i wykorzystać te informacje jako podstawę do dalszej rozmowy.

•    Wspomagać swoją wypowiedź dobierając ton głosu i gesty. Uśmiech, skinienie głowy, kontakt wzrokowy, dotyk, wyraz twarzy i gesty mogą wspomóc komunikację werbalną.

•    Posługiwać się prostym językiem, unikając żargonu medycznego i ugrzecznionych określeń, które dla rodziny nie będą miały znaczenia.

•    Usiąść lub przyjąć w czasie rozmowy taką pozycję, która pozwoli być na jednym poziomie z rozmówcami.

184 ALS

Polska Rada Resuscytacji