29402 skanuj0013 (111)

9) Rp.

Methenamini	0,5
Polopirini	0,3
Extr. Bellad. siec.	0,02

M.f. pulv. D.t.d. Nr X S. 3 x dziennie proszek.

Proszki te szybko wilgotnieją. Wyciąg z pokrzyku zawiera zwykle do 5% wody, a aspiryna, zwłaszcza w obecności alkalicznie reagującej urotropiny, hydrolizuje na kwas salicylowy i kwas octowy. Powstała mieszanina jest już wybitnie higroskopijna i wilgotnieje, choć reakcja przebiega powoli. Aspirynę wydać oddzielnie lub do proszków dodać laktozę.

10)    Rp.

Urotropini

Saloli    aa    0,3

Extr. Bellad. siec.    0,2

M.f. pulv. D.t.d. No 10

Warunki są zbliżone do przedstawionych przy poprzedniej recepcie. Ponieważ jednak salol znacznie trudniej ulega hydrolizie niż aspiryna, proszki te przy wilgotności zazwyczaj występującej w pomieszczeniach nie tworzą mieszaniny higroskopijnej. Jeżeli jednak trafią do otoczenia o dużej wilgotności, mogą na skutek obecności urotropiny zmięknąć.

11)    Rp.

Aspirini

Urotropini    aa    0,3

M.f. pulv. D.t.d. Nr X

Po zmieszaniu obu substancji tworzy się lepka masa. Zapobiec temu można przez dodanie 0,5g suchej skrobi lub laktozy na każdy proszek.

12)    Rp.

Aspirini	0,3
Papaverini hydrochlorici	0,03
Extr. Belladonnae siec.	0,015
lv. D.t.d. Nr XXX (30)

l.d. Mieszaniny twardniejące

Pewne składniki proszków po zmieszaniu zbijają się w twardą masę (kamienieją). Masa ta nie rozpada się ani nie mięknie pod wpływem soków trawiennych w przewodzie pokarmowym. Mieszaniny złożone z wodorowęglanu sodu, zasadowego węglanu bizmutu, węglanu magnezu i węglanu wapnia mogą twardnieć po zmieszaniu do tego stopnia, że po spożyciu przejdą nierozłożone przez przewód pokarmowy.

13)    Rp.

Bismuthi subnitrici Calcii carbonici

Magnesii carbonici aa    50,0

Natrii hydrocarbonici ad    180,0

M.f. pulv.

D.S. Pojedzeniu łyżkę od herbaty.

Podobne zjawisko zaobserwowano w mieszaninach złożonych z siarki, węglanu magnezu, fosforanu wapnia i węglanu wapnia.

l.e. Adsorpcja

Łączenie w receptach związków chemicznych o silnych właściwościach adsorpcyjnych jak węgiel leczniczy, z substancjami łatwo adsorbującymi się, jak np. alkaloidy, glikozydy prowadzi do silnego ich związania na węglu tak, że praktycznie w organizmie będą nieczynne. Niezgodności występują wówczas, kiedy po przyjęciu leku brak jest pełnej desorpcji środka leczniczego. Prowadzi to do osłabienia lub zniesienia jego działania terapeutycznego. Klasyczne niezgodności dają wyłącznie adsorbenty mineralne (glinka białą talk, bentonit, węgiel). Warto zaznaczyć, że wszystkie adsorbenty ulegające strawieniu (skrobia, guma arabska) nie powodują niezgodności (niezgodności pozorne).

14)    Rp.

Atropini sulfatis    0,02

Carbonis medicinalis    50,0

M.f. pulvis

S. 3x dz. po łyżeczce od herbaty.

24