35422 skanuj0051 (56)

2.b. Tabletki

Tabletki otrzymuje się z rozcierek i oznacza się je potencją odpowiadającą potencji użytej rozcierki. W postaci tabletek stosuje się najczęściej leki kompleksowe. Do sporządzania tabletek można używać dodatki takie jak: skrobia do 10%, stearynian magnezu do 2% oraz ciecz granulującą - roztwór wodny laktozy. Tabletki zawierają jako jednorazową dawkę lOOmg lub 250mg rozcierki. Do tej wagi dolicza się dodane środki pomocnicze. Tabletki powinny spełniać wszystkie wymagania farmakopei dla tej postaci leku, z wyjątkiem określenia zawartości substancji leczniczej i szybkości jej uwalniania. Oprócz, badań czystości mikrobiologicznej, do najistotniejszych należą określenie: czasu rozpadu (do 15 min), jednolitości masy poszczególnych tabletek, ścieralności, odporności na zgniecenie i zawartości wilgoci.

2.c. Ziarenka (granulki)

Ziarenka, inaczej - granulki - są to kuleczki o średnicy od jednego do kilku mm. Ziarenka otrzymuje się przez zwilżenie kuleczek sacharozy odpowiednimi potencjami pranalewek lub roztworów, przy czym 100 cz. kuleczek sacharozy zwilża się równomiernie jedną częścią rozcieńczenia (dilucji, potencji). Zawartość etanolu w użytej potencji powinna wynosić co najmniej 60%. Jeśli dana potencja nie zawiera tyle etanolu (niezależnie od metody), należy ostatnią potencję używaną do zwilżenia przygotować na etanolu 62%. Po równomiernym zwilżeniu w zamkniętym naczyniu, kuleczki suszy się na powietrzu i oznacza stopniem rozcieńczenia odpowiadającym użytej dilucji.

2. d. Mieszanki stale (patrz, mieszanki płynne)

3.    PÓŁSTAŁE POSTACIE LEKU HOMEOPATYCZNEGO 3.a. Maści

Maści sporządza się przez zawieszenie lub emulgowanie w podłożu rozcierki lub odpowiedniej dilucji. Podłoże do maści homeopatycznych powinno być sporządzone na bazie surowców naturalnych. Najczęściej stosuje się lanolinę, rzadziej wazelinę. Można stosować też podłoże o następującym składzie: alkohol cetostearylowy 0,5%, alkohole otrzymane z lanoliny 6%, wazelina biała 93,5%. Maści muszą odpowiadać wymaganiom farmakopealnym tej postaci leku. Stosowanie środków pomocniczych, takich jak: przeciwutleniacze, stabilizatory jest niedopuszczalne. Środki konserwujące można dodawać tylko do maści hydrożelowych i emulsyjnych o/w.

Na etykiecie należy zaznaczyć stopnie potencji oraz ilość dodanych preparatów. Stosunek rozcierki lub dilucji do podłoża może wynosić w przypadku zastosowania prasubstancji, pranalewek i potencji dziesiętnych 1:10, a w przypadku potencji setnych 1:100. Wg Farmakopei Francuskiej zawartość substancji homeopatycznej w maściach powinna wynosić 4%, niezależnie od skali rozcieńczenia.

3.b. Czopki

Czopki sporządza się z jednego lub kilku preparatów homeopatycznych i odpowiedniego podłoża czopkowego; z reguły jest to tłuszcz utwardzony. Zastosowanie innego podłoża należy zaznaczyć w opisie i mogą to być inne podłoża na bazie surowców naturalnych lub półsyntetycznych, np.: masło kakaowe, glicerydy półsyntetyczne. Najczęściej czopki mają masę lg lub 2g. Czopki muszą odpowiadać wymaganiom farmakopealnym tej postaci leku. Można dodawać środki pomocnicze ujęte w rozdziale Środki pomocnicze HAB1. Dodawanie innych substancji jest niedozwolone Na etykiecie należy zaznaczyć stopnie potencji oraz ilość dodanych preparatów. Podobnie jak w maściach stosunek rozcierki lub dilucji do podłoża może wynosić w przypadku zastosowania prasubstancji, pranalewek i potencji dziesiętnych 1:10, a w przypadku potencji setnych 1:100. Wg Farmakopei Francuskiej 0,25g alkoholowego (30% obj./obj.) rozcieńczenia miesza się z 2g stopionego podłoża i wylewa do form.

XIV. HOMOTOKSYKOLOGIA

1. PODSTAWOWE POJĘCIA I ZAŁOŻENIA HOMOTOKSYKOLOGII

W latach pięćdziesiątych XX wieku z homeopatii wyodrębnił się nowy kierunek -homotoksykologia. Jej powstanie łączy się z osobą Hansa-Heinricha Reckewega (1905-1985), niemieckiego lekarza i farmaceuty. Bazując na homeopatii Samuela Hahnemanna, Reckeweg komponował proste i kompleksowe preparaty homeopatyczne przeznaczone do antyhomotoksycznego leczenia różnych chorób. Znalazły tu zastosowanie różne substancje czynne, uzyskane np. z roślin, zwierzęcych narządów i tkanek, substancje pochodzące z

100