35615 IMGG63

Odczyt wygłoszony ly stycznia i i5 marca w Krakowie, 4 lutego w Warszawie, 2j lutego we Lwowie rozdział I i III.

Przemilczenia, którymi nasza krytyka tak grubo przekreśla moją poezję, gdybym brał je jedynie osobiście, nie stałbym tu teraz przed wami. Rozumiem je.

Jeszcze do niedawna byłem jak człowiek, który by chodził po święcie z kilku pakami luźno w powietrzu zawieszonymi i któremu w pewnych chwilach nie pozostawałoby nic innego, jak grozić, że gdzieś tam w szufladzie biurkowej posiada jeszcze dłoń i ramię. Tych kilka palców, to było kilka artykułów zamieszczonych w „Zwrotnicy*⁴; dłoń i ramię, to były prace jeszcze nie opublikowane. Więziony za granicą frontem wojennym, zdołałem wrócić do kraju w r. 1921 w czasie, kiedy nowa zamka w Polsce miała już za sobą kilka lat działalności, a żywy udział zacząłem brać w tym ruchu dopiero od założenia „Zwrotnicy**, tj. od maja 1922 r., powoli gromadząc za sobą swą własną przeszłość, stopniowo jaśniejący komentarz moich słów. Wynikało stąd wiele nieporozumień, których wyjaśnienie zmuszony byłem powierzyć czasowi Ale u nas czas nie zawsze nosi w torbie światło. Kiedy ukazały się moje poezje, niewiele tylko widziało w nich rękę; większość wzięła je za rękawiczkę. Może dlatego, że zaczęto już przyznawać pewną wartość moim artykułom. Może dlatego, że    Może dlatego, że

Najprawdopodobniej jednak dlatego, że moja idea poezji różni się bardzo od tego co u nas powszechnie uchodzi za poezję. I tu jest ten bok sprawy, którym przylega ona do spraw ogólnych. Tu jest powierzchnia na której ścierają się ze sobą dwa stulecia.

331