34941 PTDC0071

w

,4

Rvc. 73. A - elementy wyposażenia grobu 301 z Kamieńczyka; B miecz Z Badenheim (Niemcy). Wg T. Dąbrowskiej i A. Bóhme-Schónberger

I

pasmowa, tzw. pseudodamast. określana jako zapow iedź klasycznej techniki dziw erów arna była często dcxlatkowo podkreślana (jak to było w przypadku polskiego egzemplarza) poprzez trawienie pow ierzchni głowni w kwasie organicznym, który szybciej wżerał się w metal o większej zawartości fosforu. Na marginesie można w spomnieć, że czasami głow nie podrabiano, wy konując je w normalnej technologii, a następnie poddając obróbce kwasem. Ta dość rzadka w okresie lateńskim technika, i tylko wyjątkowo obecna poza strefą kultury lateńskiej⁴, oprócz niewątpliwych walorów artystycznym miała także tę zaletę, że głownia mimo bardzo twardych ostrzy była wyjątkow o spręży sta i odporna na odkształcenia. Większość mieczy z obszaru kultury przeworskiej była jednak najpewniej miejscowej produkcji.

Okres kolejnych zmian w uzbrojeniu plemion w andalskich rozpoczyna się około połowy 1 wieku przed Chr. i synchronizowany jest z fazami A/A, i A, w chronologii w zględnej. Horyzont przejściowy A7A, (odpowiadający okresowi między rokiem 60 a 40 przed Chr.) naznaczony jest jeszcze współ-występowaniem starych i nowych typów. Spektrum militariów z fazy A, (trwającej do drugiego dziesięciolecia po Chr.) obejmuje już przeważnie ty lko now e formy. Dotychczasowe miecze obosieczne zastępowane są po części przez egzemplarze o krótszych (przeciętnie 80-90 cm) i odpowiednio węższych głowniach oraz wydłużonym, szpiczasto uformowanym sztychu, służące zarówno do cięcia jak i do zdawania pchnięć (typ lii wraz z licznymi odmianami). Niektóre z nowych typów kontynuują

^J Podobny egzemplarz odnaleziono rzekomo w grobie kultury oksywskiej z Opalenia, pow. Tczew, między innymi razem z kotłem brązowym i kolczugą ('.). Ponieważ zespól len nigdy nie został w całości opublikow ans. a następnie zaginął, rzeczywistej techniki wykonania tego miecza nie da się zweryfikować.

135