39440 moda kobieca XXw str162

'

wania munduru wojskowego, kostium nabrał już wyraźnie cha* rak teru sportowego, o cechach nie podlegających większym zmianom. Było to w pewnymi stopniu zuniformowaniem ubioru kobiecego. W pierwszych latach wojny kostiumy posiadały szerokie, krótkie spódnice oraz różnego rodzaju, dość szerokie i o różnych długościach, żakiety ujęte paskiem, który początkowo zakładany był w miejscu taili, później trochę wyżej (ii. 147). 1)61 żakietów z powodu swej sutości odstawa! szeroko od bioder. W latach 1917—1919 kostiumy zeszły na drugi plan. natomiast już w roku 1920, pomimo mody fałdzistych okryć, powrócono do półwełętycn kostiumów „tallleur', często mających fantazyjne doły (il. 163). Żakiety tc zapinano na jeden guzik lub w miejscu guzika wiązano na kokardę. Szyto je z miękkiej, ciepłej wełny, granatowego sukna, kaszmiru, szewiotu. gabardyny, .,cOver-ooatu" itp.; przeważały wełny w pasy (ii. 164) i kraty oraz kolory beżowy i granatowy. Łączono nawet żakiety z gładkiego materiału ze spódnicą w kratę.

W roku 1923 pojawił się nowy typ kostiumu. Składał się on z wąskiej spódnicy, kolorowej bluzki o typie „casaęue" L żakiecika podbitego podszewką z tego samego materiału co bluzka. Taki model z nowej kolekcji Patou, nazwany „pierwsze promień", wykonany był z materiału ,,jacquard" w kolorze