moda kobieca XXw str346

łonowe o fantazyjnych, wypukłych splotach, wymienione już gotowane tafty, tiule wypukło haftowane. mieniące się kaszmiry zwane „roótallises" oraz grubo dziane i przetykane srebrną lub złotą nitką, szychem czy celofanem dżerseje zwane „brillant”, z których robione są bluzki wieczorowe, przypominające swą formą druciane koszulki średniowiecznych rycerzy. Trójwymiarowe tkaniny wełniane to np. ooucle, mohair oraz tkanina podobna do skóry długowłosego barana (ii. 335), a także „tweed-futro” — tkanina o długich trokach z przędzy, pokazywana w 1958 r. w kolekcjach M. de Rcntch i Hermes (il. 384). Podobną do tkanin urozmaiconą fakturę można także zaobserwować w trykotażach, ponieważ swetry, zarówno męskie jak i damskie, robi się obecnie na bardzo grubych drutach (il. 380) lub wyczesuje się z nich długi włos.

Jeśli chodzi o bawełnę, pojawiło się dużo tkanin gotowanych oraz wiele pik o fantazyjnej, wypukłej fakturze.

Tkaniny kocowe, a również i same koce, znalazły zastosowanie w ubiorach Sportowych, a nawet w płaszczach, wdziankach i spódnicach (il. 386).

Jako kontrast dla tych tkanin pojawiła się, również w związku / rozwojem włókien syntetycznych, moda o eh.i r/e „lin-