Według składu chemicznego stale dzieli się na:
a) węglowe, których głównym składnikiem, oprócz żelaza, jest węgiel (stanowią one około 90 % całej produkcji krajowej), a pozostałe pierwiastki występują w małych ilościach,
b) stopowe, zawierające oprócz żelaza i węgla inne składniki dodawane w celu uzyskania potrzebnych właściwości.
Do stali węglowych zalicza się te gatunki, których największe zawartości składników stopowych nie przekraczają: mangan 0,8 %, krzem 0,4 %, nikiel 0,3 %, chrom 0,3 %, miedź 0,2 %, wolfram 0,2 %, kobalt 0,2 %, wanad 0,05 %, tytan 0,05 %, molibden 0,05 % i aluminium 0,1 %. Natomiast stale stopowe mają przynajmniej jeden z wymienionych pierwiastków w ilości równej lub większej od podanych powyżej.
W zależności od zawartości węgla, stale węglowe dzielą się na:
• niskowęglowe: C < 0,25%,
• średniowęglowe: 0,25% < C < 0,60%,
• wysokowęglowe: C> 0,60%.
Stal stopowa dzieli się na:
• stal wysokostopową, gdy suma składników stopowych jest większa od 5 %,
• stal średniostopową, gdy suma tych składników mieści się w granicach od 1,5 do 5 %,
• stal niskostopową, gdy suma składników jest niższa od 1,5 %.
W mostowych konstrukcjach stalowych stosuje się:
a) stal niskowęglową konstrukcyjną zwykłej jakości (St3SX, St3S, St3M, St3WD),
b) stal niskostopową konstrukcyjną ( 18G2, 18G2A, 18G2ACu),
c) stal węglową o szczególnym przeznaczeniu (R, R35, R45).
W ostatnich latach coraz częściej była stosowana do budowy mostów stalowych stal niskostopową o zwiększonej odporności na korozję (10IIAV, 12HNMbA). Za stal trudno rdzewiejącą uważa się stal, na której powierzchni - w wyniku malej zawartości określonych składników stopowych - wytwarza się, wskutek oddziaływania atmosfery, zwarta warstewka ochronna produktów korozji, skutecznie hamująca dalszy jej przebieg. Podstawowym składnikiem stopowym obniżającym korozję atmosferyczną stali jest miedź. Oprócz miedzi składnikami zwiększającymi odporność stali na korozję są chrom, fosfor, nikiel i molibden.