londwhlci *€ b&yUjHłtcO. ywfHf
dr inż. Magdalena Michalczyk
14.1. Wstęp
Barwa jest definiowana jako wrażenie wzrokowe wywoływane przez widzialną część promieniowania elektromagnetycznego. Określa się ją trzema atrybutami: kolorem - inaczej jakością barwy zależną od długości fali; nasyceniem - zależnym od rozrzedzenia światłem białym; jasnością - uzależnioną od natężenia światła. Zakres światła widzialnego obejmuje promieniowanie elektromagnetyczne o długości fali od 380 do 700 nm. Podział barw zasadniczych i odpowiadające im długości fal przedstawiono poniżej:
Barwa zasadnicza |
Długość fali [nm] |
Fioletowa |
400-440 |
Indygo |
440-470 |
Błękitna |
470-480 |
Niebieska |
480-490 |
Niebieskozielona |
490-495 |
Zielona |
495-560 |
Zielonożółta |
560-570 |
Żółta |
570-575 |
Żółtopomarańczowa |
575-590 |
Pomarańczowa |
590-600 |
Pomarańczowoczerwona |
600-620 |
Czerwona |
620-700 |
Barwy przedmiotów i produktów są wynikiem selektywnego pochłaniania określonych częstotliwości widma oświetlającego je światła białego (światło białe to mieszanina fal o różnej długości z zakresu widzialnego, w odpowiednich proporcjach). Barwa ciała jest więc określona przez tę część widma, która przy rozpraszaniu nie została przez nie pochłonięta, np. liście są zielone, ponieważ pochłaniają promieniowanie o barwie czerwonej i niebieskiej a odbijają fale średnie - zielone. Zieleń można również otrzymać poprzez zmieszanie barwnika niebieskiego i żółtego, ponieważ pigment niebieski pochłonie promieniowanie czerwone, a żółty promieniowane niebieskie. Jak widać na tym przykładzie dodawanie kolejnych barwników do mieszaniny powoduje pochłanianie coraz większego zakresu różnych długości fal i wypadkowa tego procesu zmierza do czerni, natomiast