ZAKOŃCZKSIK
Omówienie dziejów mody kobiecej XX w., przedstawionych w podziale na okresy, wymaga pewnego uzupełnienia przez ogólne podsumowanie.
Syntetyczne spojrzenie na całość pomogą uzyskać zamieszczone na końcu książki tablice, a szczególnie schemat rozwoju linii sylwetki kobiecej, który jest pierwszą próbą uchwycenia prawidłowości rządzących modą jako zjawiskiem plastycznym. Wykazuje un wpływ form jednych r.a drugie, ich wzajemne przenikanie sic, konsekwencję w następowaniu i tworzeniu powtarzających się cykli. Przedstawia syntezę rzeźbiarskiej kompozycji sylwetki frontalnej i bocznej oraz uwydatnia proporcje i wiążące się z nimi kontrasty oraz rytmy, służące do uzyskiwania efektów plastycznych. Nic mówi jednak nic o charakterze tworzywa, tj. tkaniny, ponieważ czytelne przedstawienie tego zagadnienia w schemacie było niemożliwe. Dlatego też zostanie ono omówione w tym podsumowaniu.
Dzięki przeprowadzonym badaniom można było wydobyć różnice w rzeźbiarskim ukształtowaniu sylwetki w różnych okresach. N'a zmianę występują okresy, w których podkreślano budową anatomiczną, nadając ubiorom linią miękką, falistą, oraz okresy, w których deformowano budowę, usztywniając i geometry żując ubiór. Po skomplikowanych formach, następowały proste i na odwrót.
Zmiany charakteru całości sylwetki wynikały w dużej mi< rze ze zmian proporcji, czyli stosunków między poszczególnymi częściami ubioru lub jego elementami. Odnosi się to przede wszystkim do wzajemnych proporcji górne; i dolnej rzę'.ct
stroju, a więc bluzki i spódnicy: zmiany tych | n>|......J| wvrn
żają %ię głównie w umieszczaniu w różnych inl»- | m .•<-)■ taili