49623 skanuj0007 (359)

I

!

może, doświadczyć pierwszych wzruszeń związanych z uczuciami patriotycznymi mniej więcej w okresie, w którym jego rówieśnik z klasy niższej doświadcza j po raz pierwszy nienawiści do policji i wszystkiego, _; czego ona broni.

t ''Socjalizacja pierwotna kończy się z chwilą utrwa- | lenia w świadomości jednostki pojęcia uogólnionego i innego/ (i wszystkiego, co się z nim wfąże)7 W tym ; TłwfJtdncie jednostka jest już pełnowartościowym i członkiem społeczeństwa oraz znajduje się w subiektywnym posiadaniu osobowości i świata. Jednakże \ ta internalizacja społeczeństwa, tożsamości i rzeczy- ¹ wistości nie dokonuje się raz na zawsze. Socjalizacja nie jest nigdy całkowita i nigdy nie jest zakończona.^ Fakt ten stawia przed nami dwa dalsze .j problemy; po pierwsze,«^jak rzeczywistość internalizo-wana w ramach socjalizacji pierwotnej jest utrzymy- | wana w świadomości, i po drugie, jak dochodzi do dalszych internalizacji (albo wtórnych socjalizacji) w trakcie późniejszego życia. Zajmiemy się tymi próbie-mami w odwrotnej kolejności.

(b\ socjalizacja wtórna

Można sobie wyobrazić społeczeństwo, w którym po j socjalizacji pierwotnej nie następuje dalsza socjali- j zacja. Byłoby to oczywiście społeczeństwo z bardzo y prostym zasobem wiedzy. Cała wiedza byłaby po- - -fj wszechnie istotna, zmienna byłaby tylko pcrspekty- > ■ wa, w jakiej różne jednostki ujmują tę wiedzę, Wy- •; ,;< obrażenie takie ma ograniczone zastosowanie, jed- rsj nak nie znamy społeczeństwa, w którym nie byłoby jakiegoś podziału pracy i związanego z tym j a-‘ k i e g o ś społecznego podziału wiedzy. Tymczasem gdy tylko mamy do czynienia z tymi podziałami, konieczna staje się socjalizacja wtórna.

: ¹ Socjalizacja wtórna jest internalizacją „subśyia-V tów” instytucjonalnych czy też wyrastającycliz instytucji. JJlar.ego jej zaitręs i: cnar&Kter są zueieruu-nowane złożonością podziału pracy i towarzyszącym mu społecznym podziałem wiedzy/'Oczywiście wie- j : dża powszechnie istotna może również być społecz- ’ nie podzielona, choćby w formie „wersji” uwarunko-. wanych klasowo, jednakże "w tej chwili mamy na myśli, społeczny podział „wiedzy specjalnej”, czy-li wiedzy, która powstaje w wyniku podziału pracy i której „nosiciele” są zdefiniowani instytucjonalnie. Pomijając w tej chwili jej inne wymiary, J możemy powiedzieć, że;socjalizacja wtórna polega na nabyciu wiedzy związanej ż rolańjn które pośrednio lub bez-‘ pośrednio wywodzą się z podziału pracy.; Takie zawę- ; żenie definicji socjalizacji wtórnej ma uzasadnienie, * ale sprawa w żadnym wypadku się na tym nie kończy.. Socjalizacja wtórna wymaga opanowania. związanego z rolami słownictwa; co oznacza przynajmniej internalizację pól semantycznych porządkujących nawykowe interpretacje i postępowanie w obrębie sfery instytucjonalnej. Równocześnie nabywa się rozumienia „ukrytych znaczeń”, ocen i emocjonalnego kolorytu tych pól semantycznych, j, W przeciwieństwie do „zasadniczego świata”, nabywanego w trakcie socjalizacji pierwotnej, „subświaty” internalizowane w trakcie socjalizacji wtórnej są zwykle rzeczywi-stościami częściowymi,- Mimo. tego one również są . rzeczywistościami bardziej lub' mniej spójnymi, złożonymi zarówno że składników normatywnych i afekty wnyćh, jak i poznawczych.

Ponadto one również wymagają przynajmniej za- J jizątków aparatu uprawomacniającegó, któremu często. towarzyszą Symbole rytualne albo materialne, ś < I tak na przykład mogą narastać różnice między⁷- pie- * eliotą a kawalerią. Ta' ostatnia wymaga specjalnego treningu, który prawdopodobnie znacznie wykracza poza umiejętności fizyczne, konieczne, aby poradzić -. sobie z wojskowymi końmi; Powstaje zatem język kawalerii dość odmienny od języka piechoty. Tworzy się mianowicie terminologia dotycząca koili, ich