50061 s15 (11)

5. POCISK W CZASIE STARTU

I NA TORZE LOTU

Wyrzutnia samobieżna w położeniu bojowym ma wysunięty na zewnątrz zespół prowadnic z założonymi na nie pociskami 3M6 gotowymi do startu. Znajdujące się na prowadnicach pociski podłączone są. za pomocą specjalnych złączy, do naziemnej aparatury kierowania zainstalowanej na wyrzutni.

Po naciśnięciu przycisku „start” na pulpicie operatora zapalają się zapłonniki elektryczne pirotechnicznych ogrzewaczy pokładowego źródła prądu. Po upływie 2—3 s bateria jest przygotowana do zasilania pokładowej aparatury kierowania, przy czym jednocześnie następuje odblokowanie wcześniej rozpędzonego żyroskopu. W ten sposób uruchomiona zostaje pokładowa aparatura kierowania.

W tym samym czasie zapala się ładunek prochowy silnika startowego i masy pirotechnicznej smugaczy za pośrednictwem spłonek elektrycznych, do których impuls napięcia przesłany został od naziemnego źródła zasilania. Pod wpływem działania siły ciągu silnika startowego, pocisk po zejściu z prowadnicy osiąga określoną prędkość. Jest ona utrzymywana na torze lotu przez oddziaływanie siły ciągu silnika marszowego.

Ładunek marszowy zapala się od gazów prochowych silnika startowego, wzmocnionych strumieniem ognia przekaźników płomienia skierowanych na zapłonnik.

W przypadku nieprawidłowego ustawienia pocisku na prowadnicy, odpowiednie urządzenia blokujące uniemożliwiają jego

odpalenie i uzbrojenie zapalnika. Uzbrojenie zapalnika następuje na torze lotu, w odległości zapewniającej pełne bezpieczeństwo obsłudze.

System kierowania pociskiem 3M6 oparty jest na zasadzie jednoczesnej obserwacji przez celowniczego-operatora zarówno celu, jak i lecącego pocisku. Jest to tzw. metoda trzech punktów: operator — pocisk — cel.

W zależności od zmieniającego się położenia pocisku względem celu, operator odchylając drążek kierowania powoduje wysyłanie przez nadajnik sygnałów kierowania (tzw. rozkazów), sprowadzających pocisk na linię celowania. Odchylenie drążka w prawo lub w lewo powoduje odpowiednią zmianę parametrów kierunkowych ruchu pocisku w płaszczyźnie poziomej, a odchylenie drążka od siebie i do siebie w płaszczyźnie pionowej (góra—dół). W ten sposób operator utrzymuje pocisk przez cały czas loty na linii celowania (operator—cel). Rozkazy operatora, czyli sygnały kierujące, po odpowiednim ukształtowaniu w nadajniku (szyfratorze), przekazywane są za pomocą przewodowej linii przesyłowej do pokładowej aparatury kierowania pociskiem. Następnie w odbiorniku (deszyiratorze) sygnały zostają odpowiednio rozdzielone i kanałami kierowania: kierunku (odchylenia) i wysokości (pochylenie) doprowadzone do organów wykonawczych (sterujących). Są nimi interceptory kierowania, powodujące zaburzenia laminarnego opływu powietrza płatów pocisku. Przy zerowym (środkowym) położeniu drążka kierowania, płytki interceptorów drgające z określoną często-

15