50806 str 5 (5)

5

ggio(rys. 2) (czytaj Selwadżio), wyrasta do 120 (średnio 85 ) cm. wysokości, ma liście zwykle cokolwiek mniejsze i więcej wydłużone niż pomorska, ciemno-zielone, pofałdowane, u roślin młodszych sterczące nieco ku górze, u dojrzałych nieco nadół opuszczone. Ilość wszystkich liści 14 — 17. Międzywęźla krótkie, czyli liście osadzone dość gęsto. Wiecha kwiatowa dosyć gęsta. Kwiaty zielonkawo-żółie drobne. Nasiona brunatne. Urodzaj w zależności od warunków — od 1000 do 4500 kg z hektara. Czas dojrzewania liści górnych około pierwszej połowy września.

Inne odmiany machorki, jak c.zerbel węgierski, wiśni o w i e c k a, mandżurska, d z i e w i c k a i t. p., różnią się od opisanych wyżej wzrostem, wielkością i gęstością osadzenia liści, oraz wczesnością dojrzewania. Czerbel (rys. 3.) odznacza

Rys. 3. Machorka węgierska inaczej „czerbl”.

się przytem jasno-żółtemi nasionami i kształtem liści, pozatem podobny jest do machorki pomorskiej. Ba kuny (krzemieniecki, besarabski, Szereszewskiego) mają jaśniejsze, mniejsze, delikatniejsze liście, które w czasie dojrzewania zupełnie żółkną, nadto dojrzewają zwykle o parę tygodni wmześniej niż machorka zwykła, ciemna (rys. 4.)