Jak wcześniej wspomniano u systemie MATLAB wbudowano mechanizmy ułatwiające wprowadzanie macierzy oraz bogatą bibliotekę funkcji macierzowych.
Sposób realizacji obliczeń technicznych prostych algorytmów przy wykorzystaniu tradycyjnego programowania strukturalnego w języku C lub Pascal sprowadza się do postarzania w pętli cyklu for, while lub repeat until sekwencji instrukcji:
- wyznacz nową wartość zmiennych niezależnych,
- oblicz odpowiadającą wartość funkcji.
- zapamiętaj lub wyświetl dane.
Takie postępowanie związane było z ograniczeniami wielkości pamięci komputera. Dla przypomnienia mikrokomputer IBM PC - XT projektowano z założeniem, że będzie on posiadał 128 kB pamięci operacyjnej. Teraz w systemach stacji graficznych występuje ponad 1000 razy więcej, tzn. 128MB pamięci, a przeciętny komputer PC z systemem Windows 95/98 lub WindowsNT posiada co najmniej 32MB.
W tworzeniu programów ograniczenie wielkości pamięci komputera przestało być ograniczeniem aktywnym. Dlatego poprzez operacje na tablicach, macierzach można uniknąć jawnego wykorzystywania pętli w programie obliczeniowym. A' orytm może być zapisany w postaci prostej sekwencji poleceń:
- wyznacz wektor wartości zmiennych niezależnych,
- oblicz odpowiadający wektor wartości funkcji,
- zapamiętaj lub wyświetl.
Powyższe zasady programowania upraszczają formowanie programu i przyspieszają prace współczesnych wiclopotokowych procesorów. Łatw iejsza jest toż realizacja programu systemu MATLAB w postaci interpretera.
System MATLAB posiada bogate biblioteki funkcji. Dla wywoływania ich zastosowano niżej przedstawiony algorytm. Kiedy MATLAB styka się z nową nazwą, rozpoznaje po niej odpowiednią funkcję podejmując następujące kroki:
1. Sprawdzenie czy dana nazwa oznacza zmienną lub funkcję wbudowaną.
2. Sprawdzenie czy dana nazwa oznacza subfunkcję, czyli funkcję MATLAB-a rezydującą w tym samym M-pliku. z którego była wywołana.
3. Sprawdzenie czy dana nazwa oznacza prywatną funkcję, czyli funkcję MATLAB-a rezydującą w katalogu o nazwie private, dostępnym jedynie dla M-plików znajdujących się w katalogu bezpośrednio nadrzędnym.