52061 skanuj0002 (251)

6.1. Rodzaje zagospodarowania turystycznego 111

Rozbudowaną klasyfikację zagospodarowania turystycznego (nazywanego przez autora „przemysłem turystycznym”) podał A. Sessa [1983], według którego zasadnicznymi jego elementami są:

•    zasoby turystyczne:

-    zasoby przyrodnicze,

-    zasoby antropogeniczne,

•    infrastruktura ogólna:

-    środki transportu,

-    infrastruktura społeczna,

-    infrastruktura techniczna,

-    telekomunikacja,

•    urządzenia przyjmujące turystów (recepcyjne):

-    hotele, zajazdy, miasta i wsie,

g Qsr ośrodki wypoczynkowe (tzw. kondominia),

-    obiekty zakwaterowania obsługi, placówki gastronomiczne,

•    urządzenia rozrywkowe i sportowe:

-    obiekty rekreacyjne i kulturalne,

-    obiekty sportowe,

•    usługi związane z obsługą turystów:

-    biura podróży,

-    biura promocji hotelowej i miejscowej,

-    biura informacji turystycznej,

-    wypożyczalnie samochodów,

-    przewodnicy, tłumacze.

Oceniając tę klasyfikację, należy zwrócić uwagę na fakt, że A. Sessa zalicza do „przemysłu turystycznego” zarówno zasoby (nawet nie walory!) turystyczne, jak i urządzenia i usługi związane z zaspokajaniem potrzeb turystów. Łączenie tak różnych elementów jest błędne, nawet w przypadku, gdy operuje się terminem „przemysł turystyczny”. Co najwyżej - patrząc na problem z perspektywy ekonomicznej - można łącznie traktować walory i zagospodarowanie turystyczne (uważając, że stanowią one podaż turystyczną). Jednak, pomijając opisane wyżej zastrzeżenia, podana klasyfikacja dobrze oddaje bardzo zróżnicowany charakter usług turystycznych, nie wykluczając usług tylko pośrednio służących turystom.

Z przytoczonej definicji zagospodarowania turystycznego wynika, że służy ono zaspokojeniu potrzeb turystów. Tym samym można je traktować jako urządzenia, w których są świadczone usługi turystyczne obejmujące „wszystkie społecznie pożyteczne czynności służące zaspokojeniu materialnych i niematerialnych (duchowych) potrzeb turystycznych człowieka” [Gaworecki 1998, 230]. Zdaniem W.W. Gaworeckiego [1998, 231-233] cechami przewodnimi usług turystycznych jest: