53351 str98

E. Bnjkicwlci-Cnilwttiłia.Z. Mikulski H\<ir,4oi;ki Wukzdwm 2005 ISBN S3-OI-H579 X. O by WN PWN 21)05

□

$

Cl

C

7T

C

S> Hydrologia ogólna - Elżbieta Bajkiewicz-Grabowska, Zdzisław Mikulski - iLibrary Reader

lotatnik ” to C:\Document.r" # 1026. O.S.T.7T^,H0 str97-Paint " f ItelixiLibraryTT^’ Ę Hydrologiaog...

Średnie nachylenie powierzchni dna jeziora można wyznaczyć ze wzoru a powierzchnię dna jeziora (F) z zależności

F =

^ło

co sa

gdzie: h - ciecie izobat. X/ - suma długości izobat (m), A₀ - powierzchnia jeziora (m²). Analizując plan batymetryczny jeziora można na nim wyróżnić (rys. 94):

-    plosa (akweny), czyli części jeziora stanowiące jakby oddzielne misy,

-    progi, wypłycenia oddzielające plosa.

-    głęboczki, najgłębsze miejsca w poszczególnych plosach.

-    wyspy,

-    półwyspy,

-    zatoki.

W morfologii dna jeziora wyróżnia się płytką strefę przybrzeżną, strefę stoku jeziornego i zagłębienie śródjeziorne (rys. 95). Poza zasięgiem zwierciadła wody znajduje się suchy brzeg, którego rodzaj jest efektem działania erozji i akumulacji. Może on być: klifowy (ma charakter stromego urwiska), płaski, mineralny lub organiczny.

Strefa przybrzeżna, tzw. litoral, jest to strefa oddziaływania fal - strefa kipielowa. Otaczają brzeg (często klif), najwyżej położona część misy jeziornej, znajdująca się poza zasięgiem zwierciadła wody i oddziaływania fal. Strefa przybrzeżna wraz z klifem tworzy pas brzegowy. W strefie przybrzeżnej wyróżnia się:

-    pobrzeże, a w nim pobrzeżc wynurzone (część sucha położona powyżej maksymalnego stanu zwierciadła wody w jeziorze) i zatapiane (rys. 95); jest to strefa największej

98

CO

co

co

EJ

I o I ©

o

o

CK

? (?.