53908 PICT5522

3m Ml PftOn>«V W WLAOACM «»U*t AlO» UH

Im to ocowtac dnie pnybliiniie. pnaicwit molna się *podzśew*£, ^ • powiaoo aaJeJeC me tylko od stosunku gęstości fux. ku uki» od lepkości i roda)u pnrpfyw«. Jak wynika i doświadczenia, uproszczenie takie jest diipi—

Wyjaśnienia wymaca przypadek, fdy równanie połęjowt «■ ągy* _n;_e odzwierciedla w pełni przepływu jednofazowego, np. dla obszaru prstffcłbffefc§h między przepływem lam marnym (dla którego z « I) a przepływem curbulentnym NaJegy wtedy sporządza.⁴ w układzie logarytmicznym krzywą pratMep rnWYi^dci P\ */(ń|) wg rys. 14.5 i apcoksymować ją linią prostą w przedziale *t,.

2 zależności tej oblicza się a, w przedziale «, +m;

(14.30)

gdzie; -V», e — opór przepływu jednofazowego obliczony dla całkowitego strumienia M| +ńj = m, o właściwościach substancji I.

Rys. 14.5. Spadek ciśnienia dla obszaru przejściowego

Natomiast w przypadku, gdy jedna faza przepływa ruchem laminamym. a druga turbulentnym, wykładniki w obydwu fazach są różne i wartość średnią oblicza się z podanego przez Thessinga wzoru empirycznego

(14.31)

n_t + (Ap_a/A_Pl)°- ^ln₂

l+(Apj/Apir*

Opór dwóch faz przepływających równocześnie przez rurę można wówczas obliczyć z następującej ogólnej zależności:

(14.32)

gdzie: Ap_It — opór jednej fazy o strumieniu m, — m, łm₂ i właściwościach substancji I, ć/»₂, — opór fazy drugiej o strumieniu m, i właściwościach substancji 2.

Formalnie wzory te można również stosować do przepływów trójfazowych, przy czym dwie ciecze nic mieszające się A i B trzeba traktować jak jedną fazę, dając

,4.3 UKŁAD OAl-CIHCf

.. 1,-it I. a fazie trzeciej gazowej Indeks 2. ■ wtedy M, m m, 1 wL. Dlfl tak rłą

Dalszy tok obHc/ciH &p jest Ukt tam. jak dla przepływu dwufazowego

14.2.2. Przepływ pr/cciw prądowy przez rurociągi pionowe

Przepływ ten występuje w wyparkach i absorberach filmowych, w których fora gazowa przepływa w przcciwprądzic do filmu cieczy. Na rysunku 14.6 przedstawiono różne rodzaje przepływu w zależności od objętościowego natężenia prrepływu fazy gazowej. Widać tam wyraźnie, jak zmienia się postać spływąjącego filmu - od całkiem gładkiego do coraz bardziej pofałdowanego, z którego w końcu odrywaj* się drobne kropelki. W miarę wzrastania obciążenia fa/ą ciekłą i gazową, zawieszenie fa/y ciekłej w rurze jest coraz większe i w niektórych miejscach powstałe zamiast fal progi łączą się ze sobą. tworząc tzw. przepływ korkowy.

Do opisu tego rodzaju przepływu wprowadza się oprócz Re* - w* i/r, (liczba Reynoldsa dla fazy ciekłej) również liczbę Reynoldsa dla fazy gazowej, w której średnicę rury zmniejszono o dwukrotną grubość spływającego filmu

v.

(14.34)

Przy małych wartościach tej liczby ustala się laka grubość filmu 6 jak wów-czas, gdy gaz w ogóle nie przepływa przez rurę. Zawieszenie cieczy wzrasta dopiero od pewnej wartości liczby Reynoldsa dla gazu.

a)

c)

ł

i) v_y

Rys. 14.6. Kształty filmów cieczy spływających po ścianie rury pionowej: fi) film gładki, b) powierzchnia filmu falista, c) powierzchnia filmu silnie pofałdowana t odrywającymi uą kropelkami cieczy, d) przepij w korkowy

Na rysunku 14.7 przedstawiono stosunek grubości filmu cieczy do grubości filmu cieczy bez przepływu fazy gazowej 6 w zależności od wartości liczby Reynoldsa dla fazy gazowej Re_t. Wykres dotyczy układu powictrzc-woda w temp. 20*C. Wraz ze spiętrzeniem filmu przez fazę gazową zwiększa się zawieszenie cieczy u więc