53941 P1100682 (2)

szukał śladów Króla Edypa, lub jak Backvis k-

miast dostrzegał w Klątwie wyraźne sygnały stylu E ekspresjonistycznego; ta obserwacja warta jest pod- lu

stawiał zupełnie niepotrzebnie Klątwą z opowiada! niami Turgieniewa i Leskowa. Paul Fechter nato-

kreślenia, nie pozostaje zresztą w kolizji z odczytaniem Klątwy jako sądu artysty nad własnym życiem.

Kazimierz Wyka objął Klątwą i Sędziów wspólnym określeniem „tragedii galicyjskich” ¹⁵, podkreślając przez taką konkretyzację ścisły związek z realiami geograficznymi i historycznymi; te realia nie są jednak celem poetyckim, tragedie Wyspiańskiego dążą do syntezy etycznej; odpowiedzialność człowieka za własne życie jest w nich elementem dynamicznym wprawiającym w ruch błędne koło wiary, kary i katartycznej metamorfozy. Filozofia moralna śpiewu Syren w Powrocie Odysa jest już skrystalizowana w obu dramatach potęgi ciemnoty, nędzy i namiętności, ale wyraźniej, w sposób bardziej zobiektywizowany artystycznie, w Sędziach.

^{14 A}*. Grzymała-Siedlecki, Wyspiański z bliska [w:] Nie-

pospolici ludzie w dniu swoim powszednim, Kraków! 1961,

304