57486 skanuj0013

II. 1.6. ADAM ŚWINKA

EPITAFIUM ZAWISZY CZARNEGO [Anna tua fulgent, sed non hic ossa ąuiescunt]

Utwór Adama Świnki (por. 1.1.5), upamiętniający heroiczną śmierć sławnego rycerza w walce z Turkami w 1428 r., zamieścił Długosz w Księdze jedenastej swoich Roczników. Najstarsza zachowana kopia tego dzieła z wydarzeniami po 1406 r. to tzw. rękopis świętokrzyski z końca XV w., którego tom II (lata 1295-1434) i tom III (lata 1434--1480) są własnością Bibl. PAN w Kórniku (sygn. 197 i 198).

Ostatnie wydanie tekstu łacińskiego w: J. Dlugossius, Anna-les seu Cronicae..., lib. XI, red. K. Bączkowski i in., Varsaviae 2000, s. 237-239. Przekład polski według: J. Długosz, Dziejów polskich ksiąg dwanaście, t. IV [w:] tenże, Dzieła wszystkie, wyd. A. Przez-dziecki, przekł. K. Mecherzyński, t. V, Kraków 1869, s. 329-331.

11.1.6. ADAM ŚWINKA — EPITAFIUM ZAWISZY CZARNEGO

Tytuł: Zawisza Czarny z Garbowa herbu Sulima — słynny rycerz polski, wzór cnót rycerskich, odznaczył się w bitwie pod Grunwaldem, zginął w r. 1428, uczestnicząc w wyprawie Zygmunta Luksemburczy-ka przeciwko Turkom.