12
\
wspomnianego Już korpusu pancernego. Ponieważ oddziały radzieckie opuściły miasto bez walki, Hiemcy zatrzymali się na 2-go-dzinny postój. W pewnym momencie niewielka grupka żołnierzy radzieckich pojawiła się na skraju Puszczy Białowieskiej, graniczącej nierzadko z zabudową miasta. Mimo zdecydowanej przewagi sił wroga żołnierze radzieccy otworzyli ogień, raniąc kilku Niemców. Po krótkiej walce 1ó żołnierzy radzieckich zostało otoczonych i wziętysh do niewoli. Na rozkaz dowódcy batalionu wezwano do zgłaszania się ochotników w celu rozstrzelania jeńców. Ponieważ wśród żołnierzy piechoty nikt nie zgłosił się do wykonania tego zbrodniczego rozkazu, zamordowali jeńców czołgiści. Zwłoki ofiar zakopano w lesie.1^
W tym samym dniu żołnierze niemieccy podpalili budynek kolejowy znajdujący się przy ul.3 Maja w pobliżu budki dróżnika przejazdowego. Do tego budynku weszło 6 młodych chłopców,którzy przechodząc pobliską ulicą woleli uniknąć spotkania z Niemcami. Mimo, iż nikt z tych chłopców nie posiadał broni, ani taż nie przejawiał żadnych nieprzyjaznych zamiarów wobec Niemców, zostali oni ostrzelani. Do wnętrza budynku żołnierze niemieccy wrzucili również granaty. Jedynie jeden z chłopców - mimo odniesionej rany - uratował się ucieczką. Ustalono, że zginęli wówczas: Jerzy Melcer lat 16, Sergiusz Łedź 1.25 oraz 3 innych, których nazwiska nie są dotychczas znana; dwóch spośród nich było narodowości żydowskiej.
W Hajnówce zostali także zamordowani - w dniu 25 VI 1941 - Antoni Jan Udunowicz lat 42, Jan Wojtera 1.39, Wawrzyniec Szubert 1.84 i Zdzisław Jędrzejewski.W dzień później żołnierze niemieccy zamordowali Mariannę Rebiega 1.39, 27.VI. Feliksa Oatryń-skiego 1.31, a 28.VI. Antoniego Suchodolskiego 1.60 i Janinę
Józefę Dębów - Lellgaowicz lat
Ofiarami zbrodni popełniony ca w tycia dniach przez żołnierzy niemieckich byli również -jak stwierdzono wyżej - aiesz-kańcy okoliczrycn wsi. Nierzadko żołnierze niemieccy strzelali do znajdującycn się w pobliżu ludzi pcprcstu dla zabawy, * tan 3posćb pozbawili oni życia mieszkankę wei Kuzawa Irenę 3lazcza*c
1g/
1.45, która szła spokojnie drogą polną w pobliżu wei Chlewiski. Niemcy spaeyfikowali także wisa Dubicze Oaoczne baz żadnego związku z działaniami wojennymi. Pojawili się w tej miejscowości 25 VT 1941 r. około godz.10. Było ich kilkuset, przyjechali samochodami ciężarowymi. Bezpośrednio po przybyciu do Dubicz Osocz nych żołnierze niemieccy zamordowali Mikołaja Buraczyka 1.20 i jego brata Stefana powracających dc swojego domu z wizyty u sąsiadów. Inni żołnierze w tym samym czasie strzelali pociskami zapalającymi do strzech znajdujących si£ w pobliżu budynków, powodując pożar, którego pastwą padło 11 domów mieszkalnych i 23 budynki gospodarcze. W trakcie taj pacyfikacji żołnierze niemieccy zamordowali kilku dalszych mieszkańców tej- wsi: Ksilnika Denisjuka 1.72,Jerzego Nazaruka 1.27 i Sergiusza Nazaruka. Został postrzelony w rękę i na całe życie został kaleką Nikifor Moroz, który usiłował ratować swoje płonące•zabudowania. Jednocześnie na polu za wsią Niemcy zgromadzili pozostałych mieszkańców Dubicz Osocznych - mężczyzn, kobiety i dzieci. Mimo, iż początkowo - jak należy sądzić z icn zachowania 3ię - hitlerowcy zamierzali rozstrzelać zgromadzonych ludzi, lecz jednak po kilku godzinach przetrzymywania wszystkich uwolnili. W dniach następnych na cmentarzu w Nowoberezcwie pochowano zwłoki ofiar tej
19/
pacyfikacji. Straty materialne wyniosły 1 min 894 tys.zł.