Prąd stały udarowy
Prądu stałego udarowego nie stosuje się obecnie w elektroterapii. ponieważ powolne narastanie czoła fali wywołuje szybkie dostosowanie się (akomodację) tkanek, a skurcze mięśni są minimalne lub wcale nie występują. (Do akomodacji dochodzi wtedy, gdy prąd zwiększa natężenie zbyt powoli, by wywołać skurcz mięśnia, albo gdy płynący prąd stały przez dłuższy czas nie ulega modulacji lub innym zmianom). Jedna z firm produkuje urządzenia wytwarzające prąd stały udarowy jednofazowy w postaci impulsów piłokształtnych, co znacznie zmniejsza akomodację tkanek (Amrex Corp., Hawthorne, CA).
Reakcje chemiczne
Biegun dodatni
Anoda - elektroda charakteryzująca się mniejszym zagęszczeniem elektronów (-).
1. Odczyn kwaśny - kwas solny, bogata w tlen.
2. Działanie utwardzające.
3. Odpycha jony dodatnie (+).
4. Zmniejsza pobudliwość nerwów
(działanie znieczulające).
Biegun ujemny
Katoda - elektroda charakteryzująca się większym zagęszczeniem elektronów (-).
1. Zasadowa - wodorotlenek (ług) sodowy, bogata w wodór.
2. Działanie zmiękczające.
3. Odpycha jony ujemne (-).
4. Zwiększa pobudliwość nerwów
(działanie pobudzające).
Urządzenia wytwarzające prąd faradyczny są bardziej rozpowszechnione w Europie niż w Ameryce. Wydaje się. że producenci europejscy upodobali sobie tę złożoną odmianę prądu stałego generowanego za pomocą wtórnych cewek. Prąd faradyczny znakomicie pobudza mięśnie, lecz wywołuje u pacjentów przykre doznania. Mięśnie wykazujące cechy zwyrodnienia nie reagują na ten prąd. Prąd faradyczny pod wieloma względami przypomina prąd zmienny, jednak próg podrażnienia jest nieco wyższy, prawie tak wysoki, jak przy stosowaniu prądu stałego. Warto zapamiętać następujące zdanie: „działanie jak prąd zmienny, odczucia jak prąd stały".
Trzy omówione wyżej odmiany prądu elektrycznego wykorzystywane w elektroterapii można wytwarzać jako trzy podstawowe rodzaje przepływu.
W ten sposób można generować prąd zmienny o każdej częstotliwości, jeżeli tylko nie ma przerw lub zmian przepływu prądu. Jeżeli częstotliwość (szybkość zmian polaryzacji) przekracza 50 Hz, prąd wywołuje tężcowy skurcz mięśnia (tzn. prawidłowo unerwiony mięsień pozostaje przez cały czas w stanie skurczu). Ten rodzaj prądu stosuje się do rozluźnienia mięśni pozostających w stanie skurczu.
Prąd stały (prostoliniowy prąd galwaniczny) ma tylko jedno zastosowanie - jo-noforeza. Prąd faradyczny ciągły wykorzystuje się do tych samych celów, co prąd zmienny.
W celu pobudzenia prawidłowych skurczów mięśni w czasie ćwiczeń można prąd zmienny wytwarzać jako prąd udarowy.
102