61724 IMGP52 (5)

r\

z usługi, tak jak przedstawiono to na rysunku 66, sprawia, że w odpowiedzi na odnośne pytania: co? gdzie? kiedy? i dlaczego? tworzy się przede wszystkim szczególnego rodzaju więzi partnerstwa zwane obecnie „co-markership”.

Wszechstronne doświadczenia (prawne, ekonomiczne, w zakresie przekazywania informacji i komunikacji) zdobyte wcześniej w trakcie kształtowania różnych form współpracy w biznesie, takich jak alianse strategiczne, a także doświadczenia wyniesione ze stosowania przeróżnych, powiązanych ze sobą koncepcji zarządzania: TQM, Time Based Management, Lean Management, systemów operacyjnych: JIT, MRP, DRP, strategicznych koncepcji logistycznych (Supply Chain Management, Channel Management), i wreszcie, BRP, a nade wszystko praca wyobraźni ludzkiej i woli działania przyczyniły się do powstania dynamicznych organizacji sieciowych. Są to formy jeszcze świeże, dopiero co się pojawiły. Nie ulega jednak wątpliwości, że w obrębie filozofii sieci nastąpi swoista synteza wszystkich poprzednich doświadczeń.

Charakterystyczne, że przy tak daleko posuniętych zmianach w funkcjonowaniu biznesu obserwuje się równocześnie coś w rodzaju „powrotu” do pewnych zarzuconych wcześniej rozwiązań. Podano już przykład „powrotu” do starej ekskluzywnej kultury konsumpcji, tyle że na skalę masową. W nowych strukturach organizacyjnych obserwuje się również „powrót” do zainteresowania tym, co kiedyś było istotą logistyki i z czego wyrosła, a mianowicie: do dystrybucji fizycznej. Warto wskazaó jeszcze na „powrót” do rozwiązań regionalnych. Sieci holoniczne z równym powodzeniem mogą działań na małą, regionalną skalę, jak i na skalę globalną. Rozwiązań globalnych nie przecenia się ze względu na problemy logistyczne wynikające z „nieodpowiedniości” położenia geograficznego współpracujących biznesów i wyższe koszty.

Przykłady redefinicji w związku z pojawieniem się organizacji sieciowych można mnożyć. W ich wyniku powstaje koncepcja logistyki kierowanej popytem (Demand Driven Logistics — DDL), kontynuująca i wzbogacająca koncepcję zarządzania łańcuchem dostaw.

Żeby sieć holoniczna mogła odnosić sukcesy komercyjne, produkty i usługi muszą być dostarczone klientowi z zachowaniem — „magicznej” dla konserwatywnego ekonomisty — reguły ekonomiczności: minimum nakładu, maksimum efektu. System, który zapewnia dostarczanie fizycz-

nych produktów na rynek w ten właśnie sposób nazywa się logistyką kierowaną popytem. Jest ona kręgosłupem każdej spółki wirtualnej.

U: Logistykę kierowaną popytem (DDL) porównuje się wprost do kleju spajającego sieć holoniczną. Jej istotą nie są technologie, lecz określone sposoby zarządzania. Wyróżnia się dwa typy logistyki kierowanej popytem. Typ pierwszy jest logistyką sekwencyjną i dotyczy łańcucha dostaw artykułów konsumpcyjnych trwałego użytku, na przykład samochodu. Sięgając do istoty, z linii montażu, w zależności od zapotrzebowania, wysyła się sygnały przez łańcuch dostaw (wartości) do wytwórców komponentów i podzespołów. Wyroby produkuje się w procesie podzielonym na sekwencje. Drugi typ logistyki kierowanej popytem dotyczy artykułów konsumpcyjnych nietrwałych, szeroko rozprowadzanych w sprzedaży detalicznej. Z faktu, że inaczej zaspokaja się popyt na takie produkty, jak napoje chłodzące, a inaczej na samochody, oraz że proaktywność klienta w przypadku artykułów spożywczych ma inny charakter niż w przypadku domu lub samochodu, wynikają określone wymogi stawiane sieci w zakresie obsługi klienta²⁰. W obu jednak przypadkach sygnał elektroniczny oznacza zdolność (gotowość) linii produkcyjnej do pracy, na przykład do wytworzenia jednego zestawu siedzeń samochodowych lub jednej butelki wody mineralnej. Systemem tym rządzi więc zasada: „powiem ci, co potrzebne, a ty utrzymuj zdolność (gotowość)”! Zamiast dóbr „magazynuje się” zdolności i informacje, czyli dobra wirtualne, które nie mają formy, lecz dają efekty²¹.

Największym problemem logistyki jest walka o zachowanie ciągłości dostaw. W rzeczywistości stale się zarządza nieciągłością dostaw za pomocą coraz to doskonalszych systemów informacyjnych, i pomimo ich istnienia. W sieci informacji chodzi o to, żeby te nieciągłości całkowicie eliminować. Dotychczasowe systemy operacyjne, takie jak: MRP, DRP, MPS (Master Production Scheduling) i im podobne, służące znoszeniu tych nieciągłości, są bardzo krytykowane, ponieważ te nieciągłości powiększają. Prawem paradoksu poszukuje się następnych, doskonalszych, coraz bar-

²⁰ Klient nie bierze oczywiście bezpośredniego i czynnego udziału w projektowaniu wszystkich wyrobów. Prosumeryzm jest jednak istotą sieci informacyjnych sięgających poza BRP.

** D. Birchall, L. Lyons, Creating Tomorrow’s Organization..., jw., s. 18.

271