usytuowane poza granicami pasa drogowego, w odległości co najmniej 5 m od granicy pasa, chyba że organ określony w ustawie (art. 39 ust. 3) wyrazi zgodę na odstępstwo od tego wymagania. W szczególności organ ten może określać warunki umieszczenia linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych na terenach zalewowych, górskich i zalesionych - na krawędzi korony drogi lub poza nią, w obrębie pasa drogowego.
Zarządzenie ministra łączności z dnia 12 marca 1992 r. w sprawie zasad i warunków budowy linii telekomunikacyjnych wzdłuż dróg publicznych, wodnych, kanałów oraz w pobliżu lotnisk i w miejscowościach, a także ustalania warunków, jakim te linie powinny odpowiadać (MP nr 13, poz. 95), podobnie określa (§ 3) zasadę, iż linie telekomunikacyjne wzdłuż dróg publicznych należy lokalizować poza pasem drogowym i wymaga, aby projekt budowy tych linii był skoordynowany z planami zagospodarowania przestrzennego terenu.
Linie telekomunikacyjne na terenie miejscowości powinny być usytuowane (w uzgodnieniu z zarządem drogi) między linią rozgraniczającą teren zabudowy a jezdnią ulicy lub jezdnią placu, w pasie chodników i nie zadrzewionej zieleni, równolegle do osi ulicy lub linii zabudowy, z zachowaniem przepisów w sprawie odległości między przewodami i innymi sieciami oraz od zabudowy (patrz rozdz. 8.3 i 8.4).
Powołane w rozdz. 1.3.1. zarządzenie ministra łączności zawiera jedynie ogólny przepis (§ 8), iż linie telekomunikacyjne wzdłuż kanałów i dróg wodnych należy lokalizować w takiej odległości, aby nie były one podmywane przy najwyższym stanie wód.
Ponadto zagadnienia te są przedmiotem norm branżowych omówionych w rozdz. 8.3.
Powołane w rozdz. 1.3.1. zarządzenie ministra łączności mówi jedynie (§ 12), że budowa linii telekomunikacyjnych napowietrznych inadziemnychw pobliżu lotnisk wymaga każdorazowo uzgodnienia z odpowiednim organem nadzoru lotniczego.
Prowadzenie elektroenergetycznych linii napowietrznych w pobliżu lotnisk powinno odpowiadać postanowieniom normy PN-89/L-49001.
* Z uwagi na szczególny charakter lokalizacji inwestycji na terenach przy lotniskowych, wymagających wykonania dość złożonej analizy warunków zabudowy i zagospodarowania na podstawie tej normy, przyta-
)tniska. Wyznaczanie stałych powierzchni ograniczających wyso-iść obiektów na lotniskach i w ich rejonie.
tie jej w poradniku jest niecelowe.
•Odległości zabudowy i innych urządzeń od torów kolei zakładowych Itostały ustalone rozporządzeniem ministrów pracy i opieki społecznej Oraz zdrowia z dnia 16 lipca 1954 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy obsłudze kolei w zakładach pracy (Dz.U. nr 38, poz. 167).
Rozporządzenie wymaga zachowania odległości co najmniej: t) 1 m od obrysu (skrajni) wagonu do najbliższych obiektów budowla-
nych.
b) 1,5 m od główki szyny zewnętrznej do składowiska jakichkolwiek
przedmiotów.
Rozporządzenie ministra leśnictwa i przemysłu drzewnego z dnia 22 marca 1983 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w przemyśle papierniczym (Dz.U. nr 20, poz. 91) wymaga, aby odległości stosów drewna w zakładach papierniczych do główki szyny toru bocznicy kolejowej nie były mniejsze niż 2,5 m.
Przez analogię, takie same odległości powinny być zachowane w zagospodarowaniu terenu zakładów przemysłu drzewnego, w których składowiska stosów drewna stanowią istotny element ich technologii produkcji.
Ponadto problematyki tej dotyczy również norma branżowa BN-89/ 8984-17/03. Telekomunikacyjne sieci miejscowe. Linie kablowe. Ogólne wymagania i badania, która określa m.in. położeń ie linii kablowej od torów kolei przemysłowych. Norma ta została w przedmiotowym zakresie omówiona w rozdz. 8.3.3.
Powyższe informacje należy uzupełnić przez przytoczenie przepisu ( 20 rozporządzenia ministra przemysłu i handlu z dnia 30 sierpnia 1996 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi dalekosiężne do transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie (Dz.U. nr 122, poz. 576). Przepis ten brzmi następująco:
19