63915 ryzyko2 jpeg

13:00 7.arz([(lzanic Rozwiązania mi Ryzyka -/KR

„niskie” lub „niewielkie”, „średnie” lub „wysokie”. Należy przy tym oeenić, za pomocą kategorii oceny zarówno prawdopodobieństwo wystąpienia ryzyka, jak i szkodę, która powstałaby na skutek wystąpienia ryzyka [por. Rohrschneider U. (2003), s. 1100 i dalsze] (dwuwymiarowa ocena w skalach niezwymiarowanych).

Drugi krok to naniesienie alternatyw w odpowiednim port folio (w przykładzie na dziewięciu polach) (por. Rys. 13:00 - 4). Zagrożenia zakwalifikowane jako zagrożenia z wysokim stopniem prawdopodobieństwa ich wystąpienia i z potencjalnie wysokimi szkodami należy potraktować priorytetowo. Mają one decydujące znaczenie dla projektu. Zagrożenia o niskim prawdopodobieństwie i z niskimi szkodami mogą być z niższym priorytetem. Ze względu na dynamikę zmian w projekcie, zmieniają się także zagrożenia. Stąd też istotne jest, by regularnie weryfikować i ponownie oceniać ryzyka.

3. priorytet

4. priorytet	V' . ; ’ 3. priorytet V ^: V;^:::	2. priorytet .
5. priorytet	4. priorytet	■ ^; ■ 3. priorytet 1 ^ ąf;/V

niskie    średnie    wysokie

Prawdopodobieństwo wystąpienia

Rys. 13:00-4: Port folio jako podstawa przyznawania priorytetów w ocenie ryzyka

Ocena na W przeciwieństwie do skal niezwymiarowanych skale współrzęd-podstawie skali nych wyskalowanych oddają dokładne, wzajemne relacje między współrzędnych wyskalowanymi obiektami. Nie ocenia się już więc za pomocą wyskalowanych takich kategorii, jak „wysoki” itp., lecz do oceny używa się np.

wartości procentowych. Możliwe jest porównywanie tych wartości bezpośrednio ze sobą lub dokonywanie obliczeń.

Również w tej ocenie minimalne postępowanie może być ograniczone do oceny prawdopodobieństwa wystąpienia zagrożenia i wartości potencjalnych szkód. Ponieważ rezultatem tego sposobu jest uszeregowana lista, nie musi być ona przedstawiona w dwu wymiarowym port folio. Obydwa wymienione powyżej kryteria oceny mogą zostać dalej uszczegółowione i/lub mogą zostać wleczone do oceny jeszcze inne kryteria. Na koniec, w celu przyzna nia priorytetów, wszystkie oceny dla każdego pojedynczego zagro żenią zostają przez siebie pomnożone. Odpowiednio powstaje lista uszeregowana według modelu rachunkowego wartości dobranych kryteriów oceny. Zagrożenia o najwyższej wartości, należy poi rak tować z najwyższym priorytetem [por. Rohrschneider U. (2003), s. 1102 i dalsza].

Przedstawienie Przedstawienie w skali współrzędnych wyskalowanych w port Jólio w skali    w celu oceny stopnia ryzyka należy rozumieć jako formę mieszaną

współrzędnych obydwu opisanych powyżej metod. Przy czym pierwsza ocena wyskalowanych zagrożeń dokonana jest za pomocą skali współrzędnych wyska w port folio lowanych. W odróżnieniu od opisanego powyżej wariantu z dowolną liczbą kryteriów, mogą zostać włączone do oceny maksy malnie trzy główne kryteria (np. „prawdopodobieństwo wystąpić nia”, „szkody w momencie wystąpienia ryzyka” i „koszty środków zaradczych” łącznie z potrzebnym czasem reakcji), by nadal było możliwe graficzne przedstawienie w dwuwymiarowym porl folio. Oczywiście kryteria główne mogą zostać podzielone na tzw. pod kryteria, które niezależnie ocenione i uwzględniane za pomocą dodatkowego rozrachunku (np. mnożenie; jest ono zależne od wyboru podkryteriów), dają ocenę kryterium głównego. Ważne jest przy tym (jak w przypadku wszystkich pozostałych technik), żeby dla uniknięcia korelacji zniekształcających ocenę nie istniały żadne zależności między kryteriami głównymi i między pod kry teriami.

Drugi krok to naniesienie wartości do port Ibłio. ()sie odpowiadają przy tym skalom współrzędnym wyskalowanym, przy czym miało gicznie do oceny stopnia ryzyka za pomocą skali niezwymiaro wanych w port folio, zaznaczone zostały obszary różnych priorytetów (por. Rys. 13:00-5). Forma trzeciego kryterium głównego (np. koszty środków zaradczych) przedstawiona została w porl folio za pomocą mniejszych lub większych obiektów (tutaj okręgi) pozycji pojedynczych zagrożeń. W odróżnieniu do port folio, które bazuje na skalach niezwymiarowanych, pozycja poNzególuydi