64135 skanuj0002 (487)

11. Ochrona przyrody i jej zasobów na obszarach użytkowanych gospodarczi 620

zrównoważonego rozwoju (ramka 11.1). Efektem konferencji było także podpisanie Konwencji o różnorodności biologicznej; zwrócono w niej uwagę na przyrodnicze bogactwo obszarów użytkowanych gospodarczo i konieczność ich ochrony niezależnie od tradycyjnie pojmowanej ochrony naturalnych systemów przyrodniczych. Artykuł 6 tej konwencji stanowi:

„Każda Umawiająca się Strona, zgodnie ze swoimi szczególnymi warunkami i możliwościami:

Zrównoważone

użytkowanie

różnorodności

biologicznej

a)    opracuje krajowe strategie, plany lub programy dotyczące ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej bądź dostosuje w tym celu istniejące strategie, plany lub programy, które odzwierciedlają, inter aha, działania przewidziane w niniejszej konwencji, właściwe dla danej Umawiającej się Strony, oraz

b)    włącza, w miarę możliwości i potrzeby, ochronę i zrównoważone użytkowanie różnorodności biologicznej do odpowiednich sektorowych i międzysektorowych planów, programów i polityki”.

Natomiast zgodnie z art. 10 każda ze Stron, w miarę możliwości i potrzeb:

,,a) włącza problematykę ochrony i zrównoważonego użytkowania zasobów biologicznych w proces podejmowania decyzji na szczeblu krajowym;

b)    stosuje środki dotyczące wykorzystania zasobów biologicznych w celu uniknięcia lub zmniejszenia negatywnego wpływu na różnorodność biologiczną;

c)    chroni i zachęca do zwyczajowego wykorzystywania zasobów biologicznych, zgodnie z tradycyjnymi praktykami kulturowymi, które odpowiadają wymogom ochrony i zrównoważonego użytkowania;

d)    udziela pomocy społecznościom lokalnym w opracowywaniu i stosowaniu działań naprawczych na obszarach zdegradowanych, gdzie różnorodność biologiczna została zmniejszona, oraz

e)    zachęca do współpracy pomiędzy swoimi organami rządowymi a swoim sektorem prywatnym w opracowywaniu metod sprzyjających zrównoważonemu użytkowaniu zasobów biologicznych.”

Polska, która ratyfikowała konwencję w 1996 roku, przyjęła na siebie obowiązek wdrożenia jej zapisów do polityki gospodarczej i społecznej, zgodnie zresztą z przyjętą w 1997 roku Konstytucją RJFJ która stwierdza, że Rzeczpospolita Polska zapewnia ochronę środowiska, kierując się zasadą zrównoważonego rozwoju (art. 5). Zobowiązania międzynarodowe i nowy porządek konstytucyjny wymagały zatem opracowania uaktualnionej polityki ekologicznej państwa oraz dostosowania do niej branżowych strategii i planów działania. Obowiązek przygotowania i aktualizowania takiej polityki wprowadziła także ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 roku — Prawo ochrony środowiska (Dz.U. 2006 Nr 129, poz. 906), która ponadto wprowadziła wymóg oceny przewidywanego oddziaływania na środowisko planowanej polityki przestrzennego zagospodarowania kraju, planów zagospodarowania przestrzennego oraz strategii rozwoju regionalnego, a także polityki, strategii, planów lub programów w dziedzinie przemysłu, energetyki, transportu, telekomunikacji, gospodarki