66231 IMGy81

NAUKA PISANIA NA POZIOMIE PODSTAWOWYM

Umiejętności ruchowe, kontrola mięśni, poszczególne zdolności i sprawności rozwijają się w określonej sekwencji rozwojowej. Niemowlę najpierw uzyskuje kontrolę głowy | czy szyi, a dopiero potem kontrolę tułowia czy równowagę w siadzie. Pozycja czworacza wraz z równowagą w siadzie muszą zostać opanowane zanim dziecko nauczy się stać i chodzić. Istnieje też inna sekwencja rozwojowa dotycząca uzyskiwania kontroli nad ciałem - od jego linii środkowej na zewnątrz, do kończyn. Zgodnie z tą sekwencją rozwój przebiega od okolicy obręczy barkowej na zewnątrz i w dół, do koniuszków palców. Tak przedstawia się krótka analiza sekwencji rozwojowych obejmujących całość rozwoju ruchowego.

Rozważając rozwój kończyn górnych musimy brać pod uwagę rozwój siły mięśni i koordynacji, przebiegający od barków przez rękę, dłoń, aż po koniuszki palców. Przyjrzyjmy się znaczeniu, jakie ma przenoszenie ciężaru ciała na ręce i dłonie. Czworakowanie wymaga przeniesienia części ciężaru ciała na kończyny górne. To rozwija propriocepcję, czucie mięśniowe. Niektórzy terapeuci, ćwicząc z niemowlętami i małymi dziećmi mającymi niskie napięcie mięśniowe, zachęcają je do „chodzenia” na rękach podtrzymując przy tym resztę ciała dziecka. Takie przejmowanie ciężaru ciała przez ręce rozwija napięcie mięśniowe. Dobre napięcie mięśniowe, czyli siła w rękach i palcach, jest konieczne do prawidłowego trzymania przyboru do pisania.

Pierwszy chwyt dziecka, zwany chwytem dłoniowym, angażuje całą jego dłoń. Później stopniowo włączają się palce i chwyt przechodzi w bardziej „palcowy”. Następnie zręczny chwyt palec-kciuk - inaczej pęsetkowy - staje się chwytem nawykowo używanym przy czynnościach angażujących motorykę małą.

Gdy dziecko zaczyna podnosić i trzymać przedmioty koniuszkami