70392 IMG�01

2.    Przebieg ciąży, porodu i rozwoju. Punkty zwrotne rozwoju. Ogólne badanie wszystkich narządów zmysłów.

3.    Zawsze miej na uwadze podstawową diagnozę dziecka (mózgowe porażenie dziecięce, upośledzenie umysłowe, autyzm itp.) i dokonuj oceny w odniesieniu do niej. Wyniki testów i obserwacje odnoś także do ilorazu inteligencji dziecka, o ile jest on znany.

4.    Myśl kategoriami neurofizjologicznymi przy zastosowaniu teorii integracji sensorycznej. Nie stawiaj diagnozy „na wyrost”. Opisuj, co widzisz. Na przykład nie stwierdzaj: „dziecko ma padaczkę” czy „ma napady typu petit mai”. Powiedz raczej: „wygląda na to, że dziecko chwilami „zagapia się”, czasem nie słyszy tego, co się mówi”.

5.    Wszystkie terminy fachowe wyjaśniaj (pisząc ich znaczenie w nawiasach) lub omawiaj bardziej szczegółowo w kolejnym zdaniu. Stosując po raz pierwszy dany termin czy nazwę lub test możesz w nawiasie podać odpowiedni skrót. Następnym razem możesz użyć już tylko tego skrótu, np. asymetryczny toniczny odruch szyjny (ATOS).

6.    Grupuj informacje w poszczególne kategorie: wejście do gabinetu i zachowanie podczas oceny, obserwacja kliniczna oraz odruchy i reakcje posturalne, opis testów i ich wyników, mowa czynna (jak dziecko mówi) i bierna (czy rozumie, co się do niego mówi), czy lepiej rozumie słuchając, czy posługując się wzrokiem (patrząc na pokaz), a może wymaga biernej lub czynnej pomocy przy wykonywaniu zadań wzrokowo-słownych. Grupuj i wyjaśniaj informacje według systemów zmysłowych.

7.    Bądź realistą. Stosując Obserwację Kliniczną pamiętaj, że większość dzieci poniżej 6. roku życia nie ma jeszcze dobrze wykształconej kokon-trakcji (patrz: Słowniczek) mięśni, a niektóre z nich mogą nie rozumieć polecenia, dopóki kilkakrotnie nie wyjaśnisz im i nie zademonstrujesz, o co chodzi. Badanie asymetrycznego tonicznego odruchu szyjnego, rotacji przedramion czy opozycji kciuka może odzwierciedlać zarówno trudności dziecka w zrozumieniu polecenia, jak i jego kłopoty z wykonaniem tych prób. Pamiętaj, że pewne umiejętności mogą znacznie się różnić nawet w obrębie tego samego roku życia (dziecko mające 5 lat i 1 miesiąc umie mniej niż dziecko mające 5 lat i 11 miesięcy).

8.    Prezentuj podejście praktyczne, naukowe, zwięzłe. Pisz starannie, kontroluj pisownię. Bierz pod uwagę, dla kogo twój raport jest przeznaczony, kto go będzie czytał. Zawsze staraj się, by informacje były zrozumiałe. Odnieś je do problemu, z którym dziecko zostało do ciebie skierowane.