Laboratorium Podstaw Elektrotechniki 1
12.1.2.1. Połączenie szeregowe
a)
M
U*
W, _Uą
b)
Rys. 12.4, Szeregowe połączenie elementów magnetycznie sprzężonych: a) dodatnio (zgodnie), b) ujemnie (przeciwnie).
Dla wymuszenia sinusoidalnego w stanie ustalonym równania (12.3) i (12.4) można zapisać w postaci symbolicznej:
Zgoctnie z prawami KirchhofTa dla sprzężenia zgodnego otrzymamy:
U=iłl + U.2 = [Rl R-2 + j'«ł-(Ll + L2 + 2 M)] I = Z7;l (12.7)
natomiast dla S|.irzężenia przeciwnego:
Z zależności tych wynika, że wartość impedancji dla połączenia zgodnego (Z^) jest większa od wartości impedancji dla połączenia przeciwnego (Zp). Dla elementów indukcyjnych, których współczynnik sprzężenia nie ulega zmianie, można więc poprzez wyznaczenie impedancji dwóch połączeń określić zaciski jednoimienne.
Z równań (12.7) i (12.8) można wyznaczyć indukcyjność wzajemną M:
-z -p ~
(12.9)
4-J-ffl 8o2-(Li + L2)
12.1.2.2. Połączenie równoległe
Schemat połączenia równoległego dwóch cewek indukcyjnych sprzężonych magnetycznie przedstawia rys. 12.5.
Rys, 12.5. Równoległe połączenie elementów magnetycznie sprzężonych: a) dodatnio (zgodnie), b) ujemnie (przeciwnie).
Zgodnie z prawami KirchliofTa, uwzględniając zależności (12.5), (12,6) otrzymujemy wyrażenie:
przy czym znak dotyczy sprzężenia zgodnego, natomiast znak "H-" sprzężenia przeciwnego.
Z zależności (12.10) wynika, że impedancja zastępcza połączenia równoległego dwóch elementów indukcyjnych wynosi:
(12.11)
z_ Zj-Z^-ZM2
a jej składowa czynna i bierna są zależne od pulsacji wymuszenia, co nie zachodzi przy połączeniu szeregowym.