180 Laboratorium Podstaw Elektrotechniki J
12.1.2.1. Połączenie szeregowe a)
M
Rj * L j
M
b)
Rys. 12.4. Szeregowe połączenie elementów magnetycznie sprzężonych: a) dodatnio (zgodnie), b) ujemnie (przeciwnie).
Dla wymuszenia sinusoidalnego w stanie ustalonym równania (12.3) i (12.4) można zapisać w postaci symbolicznej:
Zgodnie z prawami KirchhofTa dla sprzężenia zgodnego otrzymamy:
+U2 = [Rl +R2+j-m-(Lł +L2 + 2M)]I = Zz1 (12.7)
natomiast dla sprzężenia przeciwnego:
Z zależności tych wynika, że wartość impedancji dla połączenia zgodnego (Z^) jest większa od wartości impedancji dla połączenia przeciwnego (Zp). Dla elementów indukcyjnych, których współczynnik sprzężenia nie ulega zmianie, można więc poprzez wyznaczenie impedancji dwóch połączeń określić zaciski jednoimienne,
Z równań (12.7) i (12.8) można wyznaczyć indukcyjność wzajemną M:
7—7 7 ^ 7 ^
(12.9)
—7. -P ~ AP
4-J-« 8-0J2-(Li + L2)
12.1.2.2. Połączenie równoległe
Schemat połączenia równoległego dwóch cewek indukcyjnych sprzężonych magnetycznie przedstawia rys. 12.5.
Rys. 12.5. Równolegle połączenie elementów magnetycznie sprzężonych: a) dodatnio (zgodnie), b) ujemnie (przeciwnie).
Zgodnie z prawami Kirchhoffa, uwzględniając zależności (12,5), (12.6) otrzymujemy wyrażenie:
(12.10)
—I+ 2' 2m
przy czyni znak douczy sprzężenia zgodnego, natomiast znak "+" sprzężenia przeciwnego.
Z zależności (12.10) wynika, że impedancja zastępcza połączenia równoległego dwóch elementów indukcyjnych wynosi:
Z =
Z] + Z2 + 2Zm
a jej składowa czynna i bierna są zależne od pulsacji wymuszenia, co nic zachodzi przy połączeniu szeregowym.