71959 P1090171

216 Średniowieczna raśfc rhuguna polska

Miło nam było dobre brać,

A złe także mamy też przyjmować.

A chceszże wiedzieć ode mnie,

Że mię Bog jeszcze nie zapomrue”.

⁸⁵ Gdy tamo na śmieciach leżał, ■

Panu Bogu wiernie on dziękował.

J3oże miły, Panie z wysokości,

Bacz mię karać z swej świętej miłości .

Robacy też w ciele były,

⁹⁰ A barzo jego ciało dręczyły,

Za skorą jego prawie szemrały,

Wszytko ciało jego powierciały.

Skrzypcy przed nim gdy skrzypali,

W niemocy go nieco pocieszali,

⁹⁵ On gdy oczyma na nie węjżrzał,

Silno rzewno Jop miły zapłakał.

,3oże miły z wysokości,

Zapłać to wam z swej świętej miłości, Iżeście mię teraz nawiedzili:

¹⁰⁰ W niemocyście nieco pocieszyli.

Gdy mię w ubóstwie widzicie,

Za przykre tego sobie nie miejcie,

Co ja teraz na swoim dworze mam, Tego też wszytkiego wam udzielam”.

¹⁰⁵ Gdy za skórę rękę wetknął,

Garść robaków z swego ciała wyjął, w. 92 powierciały—powierciły, podziurawiły.

w. 93 skrzypcy — skrzypkowie; skrzypać - grać na skrzypcach.

pieśni o Świętych

Gdy je też tam w skrzypce wrzucił,

Pan Bogje w szczyre złoto obrocił.

To żona jego widziała,    ■»

¹¹⁰ A tak jego prawie przeklinała.    *

Barzo mu prawie nałąjała,

Dalej mu więcej służyć nie chciała.

Przyjaciele przychodzili,

Ażeby go nieco pocieszyli,

¹¹⁵ Nie śmieli tam i słowa przemówić Bojąc się w takowej niemocy być.

Stojąc nad Jopem płakali,

Popiołem się też posypowali,

Z daleka prawie nań poglądali,

¹²⁰    Prawie go też zaledwie poznali.

Ale Pan Bog miłościwy,

W miłosierdziu barzo szczodrobliwy:

„Eja, Jopie, ty stworzenie moje,

Com ci był wziął, dam ci tyło troje!”

¹²¹    I był panem znamienitym,

Który też się mienił być przeklętym,

Miał też dosyć śrebra i złota,

I dziatki też miewał bez kłopota. Amen.

V. 6 O NIESKOŃCZONA BOSKA DOBROCI

Pieśń-legenda o św. Krzysztofie zachowała się w druczku z połowy XVI w. pt Pieśń o świętym Krzysztofom barzo piękna

w. 124 fio/e-potrójnie.