73556 Zdjęcief9

nej „Człowiek-Swiat-Polityka”. Ma ona nieco odmienny charakter od Dni Oświaty, Książki i Prasy, mimo iż w obu .przypadkach występują analogiczne formy organizacyjne. Podstawowym założeniem dekady jest, jak określono to we wstępie do okolicznościowego katalogu, szeroka prezentacja i propaganda „...książki popularyzującej podstawy marksizmu-leninizmu, pomagającej głębiej zrozumieć istotę programu i polityki partii, uczącej prawidłowo oceniać przeszłość i teraźniejszość Polski i świata oraz prezentującej naukowy pogląd na przyszłe losy Polaków i całej ludzkości” Celowi temu służą organizowane w czasie dekady wystawy i kiermasze książek, spotkania z ich autorami, sympozja problemowe oraz różne formy popularyzacji Klubu Książki „Człowiek-Swiat-Polityka”.

Omawiając święta i imprezy doroczne związane z książką wspomnieć wypada także o Dniach Książki Technicznej obchodzonych w październiku, które jednak nie mają tak szerokiego zakresu funkcjonalności społecznej, jak omawiane uprzednio święta książki.

We wrześniu 1972 r. po raz pierwszy zorganizowane zostało Święto „Trybuny Ludu”. Święta centralnych organów partii komunistycznych mają już swoje tradycje w innych krajach, jak Święto „Unity” we Włoszech czy Święto „L’Humanitś” we Francji. W Polsce na początku lat sześćdziesiątych rozpoczęto w Katowicach obchodzenie Święta „Trybuny Kobotniczej”.

Obchody Święta „Trybuny Ludu” nawiązują do bogatych tradycji festynów ludowych i mają charakter ludyczny. W okolicznościowym folderze tak została określona istota tego święta: „Święto «Trybuny Ludu» (...) jest imprezą o ogromnym zasięgu. Jest ono masowym spotkaniem Czytelników z ich gazetą. W formie i treściach Święta zawarte zostały jasno cele i idee. Świadomie łączymy elementy ludowe festynu

_t ważnymi treściami politycznymi. Pragniemy, by w święcie tym odzwierciedlił się szeroki wachlarz ludzkich doznań i zainteresowań, aby umacniały się nasze związki na wszystkich płaszczyznach” ",

Centralnym akcentem obchodów tego święta jest wielki festyn w Warszawie o bogatym programie, na który składają się: koncerty, imprezy sportowe i rekreacyjne, wystawy, występy zespołów artystycznych, spotkania z ciekawymi ludźmi, dyskusje problemowe, imprezy dziecięce, kiermasze okolicznościowych pamiątek, zabawy taneczne itd.

W artykule zamieszczonym na łamach „Trybuny Ludu” M. Jaworski ukazuje Święto „Trybuny Ludu” jako wzorzec nowego modelu świętowania. Pisze on, co następuje: »Siuięto, współczesny festyn ludowy, społeczna zabawa, w której uczestniczą dziesiątki czy setki tysięcy ludzi — to wytwór powstały niewątpliwie z oddziaływania obu głównych podmiotów tego procesu: wiekowej kultury ludu oraz rozwijającej się kultury zurbanizowanych mas społecznych«.

W tym podwójnym oddziaływaniu współczesne lu-dyczne święto otrzymuje swoją nową jakość i wyposażone zostaje w treści, odpowiadające aktualnym potrzebom społecznym. Święto „Trybuny Ludu” — jak by potwierdził z pewnością każdy badacz kultury — może być uznane za charakterystyczny przykład tego procesu. Jest zjawiskiem nowym, a przecież mającym swoje odniesienia w odległej przeszłości. Wychylonym w przyszłość, a przecież będącym zarazem kontynuacją pewnych historycznych wartości narodowych” ^u.

Analogicznie obchodzone są święta międzywojewódzkich i wojewódzkich organów partyjnych. Przy czym bardzo często obchody te łączone są z określonymi świętami regionalnymi, jak: Dni Krakowa czy Dni Wrocławia.

107