Schemat interpolacyjny II
0,640 258 + 207
0,044 *73 + 43
Promień krzywizny R w punkcie P można również otrzymać z Tablicy I za pomocą interpolacji. Mając jednak / łatwo go obliczyć z prostego wzoru wynikającego z równania naturalnego klotoidy
R
a
7
W praktyce możemy się często spotkać z następującymi parami wielkości, które określają klotoidę i punkt P na niej i wyznaczają w ten sposób odcinek OP krzywej przejściowej.
L l
1. Dane R i L. Wejście do Tablicy I : X = ~ =■ “ , gdzie w odpowiednim wierszu znajdziemy / oraz inne potrzebne wielkości. Parametr a = ~ ~ R ‘ l lub a = y/R.L.
H h
2. Dane R 1 H. Wejście do Tablicy p = ” = “• Pa-
H R . , „ .
rametr a = ~r = — lub a — R l. h r
3. Dane R i r. Wejście do Tablicy T: kąt t . W wierszu odczytujemy lub interpolujemy odpowiednią wartość l. Parametr a = R’ l.
4. Dane R i w. Wejście do Tablicy II: kąt w. W wierszu odczytujemy /. Parametr a = R. I. Znając / znajdziemy pozostałe wielkości w Tablicy I.
5. Dane a i R. Wejście do Tablicy I: / = —.
L
6. Dane a i L. Wejście do Tablicy I: / = —.
a
7. Dane a i r. Wejście do Tablicy I: kąt t.
8. Dane a 1 H. Wejście do Tablicy I: h = —.
a
9. Dane t i L. Wejście do Tablicy I: kąt r, w wierszu od-
L
czytujemy /. Parametr a = ~ .
10. Dane r i H. Wejście do Tablicy I: kąt r. W wierszu
J . H
odczytujemy h. Parametr a = “ .
Podobnie wyznaczamy klotoidę z tablicy jcdnostkowej> gdy dane są inne pary wielkości rzadziej spotykane w praktyce, np. r i X lub r i Xt itd. W czasie powyższych obliczeń należy często wykonywać dzielenie przez parametr a. Wygodniej jest zastąpić to działanie mnożeniem przez odwrot-1
ność parametru — . Odwrotność tę łatw o znajdziemy w Tab-a
licy I, gdzie r = — . Jeżeli np. parametru = 381, to w wierszu
/ — 0,381 znajdziemy "y =r = 2,624 672. Odwrotność 381 jako liczby 1000 razy większej będzie 1000 razy mniejsza,
fa więc przecinek należy przesunąć o 3 miejsca w lewo i otrzy-1
mamy = 0,00262467.
Jeżeli z warunków terenowych lub założeń projektu nie wrynika konieczność ścisłego zachowania dwóch danych wyjściowych, to znacznie uprościmy wszystkie obliczenia, gdy dla parametru a przyjmiemy najbliższą okrągłą wartość. Nowy zaokrąglony parametr i jedna z dwóch danych wyjściowych określają jednoznacznie luk OP klotoidy, a druga dana wyjściowa ulegnie nieznacznej zmianie. Na przykład
21