W-c . .V . | ||||
Zł |
-1| / / 7i wi/ Ul t ] |
; »s ? |
Produkcja dział samobieżnych SU-7S w Gor-kowskiej Fabryce Samochodów (rok J94S)
Niezależnie od stopniowej modernizacji lekkiego działa samobieżnego SU-76 w toku produkcji seryjnej i wprowadzania pewnych drobnych ulepszeń do wozów poszczególnych serii, konstruktorzy radzieccy, bazując na podstawowym modelu, opracowali kilka interesujących alternatywnych prototypów. Jeszcze w roku 1943 przedstawiono doświadczalne modele dział SU-76B z całkowicie opancerzonym (zakrytym z góry) przedziałem bojowym. W roku 1944 ujrzał światło dzienne nowy prototyp, lekkie działo samobieżne SU-74, również całkowicie opancerzone, lecz z armatą przeciwpancerną kalibru 57 mm (ZIS-2 konstrukcji W. Grabina) oraz SU-76D również całkowicie opancerzony, lecz z przedziałem bojowym i armatą 76,2 mm umieszczoną z przodu kadłuba i skróconym podwoziem (tylko po 5 kół nośnych z każdej strony). Jego odmianą było działo SU-57B z armatą 57 mm. Te warianty nie były jednak produkowane seryjnie.
W roku 1945 opracowano jeszcze nowocześniejsze odmiany SU-76, wozy prototypowe, które otrzymały oznaczenie SU--85A i SU-85B. Tym razem jako uzbrojenie tych pojazdów zastosowano armaty kalibru 85 mm, umieszczone w całkowicie
Działa samobieżne ZSU-17 na defiladzie w Moskwie (rok 1346)