82383 skanuj0062

190    ŚREDNIOWIECZNA PIEŚŃ RELIGIJNA POLSKA

⁵ Raczy mię mych grzechów pozbawić, Bych mógł o twych świętych prawić: Żywot jednego świętego,

Coż miłował Boga swego.

Cztę w jednych księgach o nim;

¹⁰ Kto chce słuchać, ja powiem.

W Rzymie jedno panię było,

Coż Bogu rado służyło;

A miał barzo wielki dwór,

Prócz panosz trzysta rycerzow,

¹⁵ Co są mu zawżdy służyli,

Zawżdy k jego stołu byli.

Chował je na wielebności i na krasie, Imiał kożdy swe złote pasy.

Chował siroty i wdowy,

²⁰ Dał j im osobne trzy stoły;

Za czwartym pielgrzymi jedli,

Ci (ji> do Boga przywiedli;

Eufamijan jemu dziano Wielkiemu temu panu;

²⁵ A żenie [jego] dziano Aglijas;

w. 6 prawić — opowiadać.

w. 8 coż - który.

w. 9 cztę - czytam.

w. 11 panię - dziecko możnego pana.

w. 14 panosza - giermek, sługa.

w. 15 co - którzy.

w. 17 chować—utrzymywać; na wielebności i na krasie — wspaniale i pięknie.

w. 18 imieć - mieć. w. 22 glip go.

w. 23 - nazwano go Eufamianem (senator rzymski), w. 25 żenie - żonie.

Ta była ubóstwu w czas.

Był wysokiego rodu,

Nie miał po sobie żadniego płodu,

Więc-ci jęli Boga prosić,

³⁰ Aby je tym darował,

Aby jim jedno plemię dał;

Bog tych prośby wysłuchał.

A gdy się mu syn narodził,

Ten się w lepsze przygodził:

³⁵ Więc mu zdziano Aleksy,

Ten był oćca barzo lepszy.

Ten więc służył Bogu rad. łże był star dwadzieścia, k temu cztyrzy lata. Więc k niemu rzekł ociec słowa ta:

⁴⁰ „Miły synu, każę tobie,

Pojimże jekąć żonę sobie;

Której jedno będziesz chcieć,

Ślubię tobie, tę masz mieć”.

Syn odpowie oćcu swemu,

⁴⁵ Wszeko słusza starszemu:

w. 26 - śpieszyła ubogim z pomocą.

w. 28 płód - potomek.

w. 29 jąć — zacząć.

w. 30 je - ich.

w. 31 plemię - potomstwo.

w. 34 przygodzie się - nadać się, zdarzyć się.

w. 35 zdziać - dać imię.

w. 38 iże, iż - ponieważ; być star dwadzieścia cztyrzy lata - mieć dwadzieścia cztery lata.

w. 40 kazać - tu: rozkazywać.

w. 41 po jim—pojmij    —jaki.

w. 43 ślubie—przyrzekać.

w. 45 wszeko - wszak; słusza - przystoi.