P1090158 (2)

P1090158 (2)



190 ŚRBUNIOWIBCZNA PinSfr RELIOIJNA POLSKA

5 Raczy mię mych grzechów pozbawić,

Bych mógł o twych świętych prawić:

Żywot jednego świętego,

Coż miłował Boga swego.

Cztę w jednych księgach o nim;

10 Kto chcc słuchać, ja powiem.

W Rzymie jedno panię było,

Coż Bogu rado służyło;

A miał barzo wielki dwór,

Prócz panosz trzysta rycerzow,

15 Có są mu zawżdy służyli,

Zawźdy k jego stołu byli.

Chował je na wielcbności i na krasie,

Imiał kożdy swe złote pasy.

Chował siroty i wdowy,

20 Dał jim osobne trzy stoły;

Za czwartym pielgrzymi jedli,

Ci <ji> do Boga przywiedli;

Eufamijan jemu dziano Wielkiemu temu panu;    *

25 A żenię [jego] dziano Aglijas;

- III

w. 6 prawić — opowiadać, w. 8 coż — który, w. 9 cztę — czytam.

w. 11 panię — dziecko możnego pana. w. 14 panosza — giermek, sługa; w. 15 co — którzy, w. 17 chować—utrzymywać; na wlelebnoścl l na krasie — wspania le i pięknie.

w. 18 Imteć — mieć. w. 22 (//) — go.

w. 23 — nazwano go Eufamianem (senator rzymski), w. 25 zenie—żonie.

WEŚNI O ŚWIĘTYCH

Ta była ubóstwu w czas.

Był wysokiego rodu,

Nie miał po sobie Zadniego płodu,

Więc-ci jęli Boga prosić,    ^

10 Aby je tym darował,

Aby jim jedno plemię dał;

Bog tych prośby wysłuchał.

A gdy się mu syn narodził,

Ten się w lepsze przygodził*.

35 Więc mu zdziano Aleksy,

Ten był oćca barzo lepszy.

Ten więc służył Bogu rad. lżę był star dwadzieścia, k temu cztyrzy lata. Więc k niemu rzekł ociec słowa ta:

40 „Miły synu, każę tobie, i Pojimże jekąć żonę sobie;

Której jedno będziesz chcieć, >

Ślubię tobie, tę masz mieć**.

Syn odpowie oćcu swemu,

45 Wszeko słusza starszemu:

w. 26-'śpieszyła ubogim z pomocą.

w, 28 płód - potomek. . .

w. 29 Jąt - zacząć.

w. 30 Je - ich.

w. 31 plemię - potomstwo.

w. 34 przygodzie się - nadać się, zdarzyć się.

w. 35 zdziać - dać imię.

w. 38 lże, iż - ponieważ; być star dwadzieścia cztyrzy lata - mieć dwadzieścia cztery lata.

w. 40 kazać - tu: rozkazywać, w. 41 pojim - pojmij;./^-jaki. w. 43 ślubie - przyrzekać, w. 45 wszeko - wszak; słusza—przystoi.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
82383 skanuj0062 190    ŚREDNIOWIECZNA PIEŚŃ RELIGIJNA POLSKA 5 Raczy mię mych grzech
P1090101 190 spożywali mojego ciała i pili mojej knvi, nie będziecie mieli życia w sobic« (por. J 6:
21775 P1090172 218 ŚREDNIOWIECZNA PIEŚŃ RELIGIJNA POLSKA (b. m. i r., diuk. wdowa Wietorowa, 1546-15
76243 P1090153 228 tnmaawiBCZMA eieift beugdka polska Nie zabijaj brata zwadą, * Ręką, kaźnią, ani
29879 Untitled Scanned 21 (4) 190    ŚREDNIOWIECZNA PIESN RELIGIJNA POLSKA • ^ Na mor
71959 P1090171 216 Średniowieczna raśfc rhuguna polskaMiło nam było dobre brać, A złe także mamy też

więcej podobnych podstron