82782 Obrza03

t

wykonywała 3 A znajdująca się na lewym skrzydle 2 Frontu Białoruskiego, równolegle do osi natarcia 48 A gen. Romanienki z 1 Frontu Białoruskiego. -Uderzenie tych sił zabezpieczone zostało — jak określiło dowództwo Grupy Armii „Środek” — „najcięższym artyleryjskim przygotowaniem, falowymi nalotami bombowymi i zmasowaniem dużej liczby czołgów”. W zaciętych walkach wojska 49 A i 3 A przełamały obronę I K Kaw i oswobodziły Zambrów. Przeciwnik próbował zahamować radzieckie natarcie przeciwuderzając 129 DP,

3 BKaw i 507 oddziałem czołgów ciężkich. Zmagania trwały do godzin popołudniowych. Wreszcie ataki niemieckie zostały odparte i jednostki radzieckie ponownie ruszyły do przodu, włamując się aż do wschodniego skraju lasów Czerwonego Boru. Tutaj uniemożliwiły Niemcom zajęcie rozbudowanej wcześniej kolejnej rubieży obrony. Ponadto uzyskany sukces stworzył groźbę skrzydłowego uderzenia na pozycje 2 A nad Bugiem atakowane od czoła przez wojska 1 Frontu Białoruskiego. W związku z tym gen. Reinhardt zarządził dalsze wzmocnienie 2 A, kierując do niej m.in. z 4 A jedną dywizję (14 DStrzel) i brygadę pancerną (102 BPanc).

Natomiast uderzenia wykonywane przez wojska 1 Frontu Białoruskiego nie przyniosły rezultatów. Niemcy w niektórych rejonach kontratakowali, głównie w pasie obrony IV KPanc SS, przejściowo odzyskując nawet kilka uprzednio utraconych miejscowości, m.in. Dąbrówkę i Małopole¹.

23 sierpnia natarcie radzieckie znacznie rozwinęło się. Główne ognisko bitwy w dalszym ciągu koncentrowało się przed południowym skrzydłem 2 Frontu Białoruskiego. Wojska gen. Griszyna i Gorbatowa, atakujące w trudno dostępnym terenie lasów Czerwonego Boru, w toku zaciętych potyczek przerwały się przez obronę części pasa LV K A oraz na całym odcinku I KKaw na szerokości 25 km. Walki były bardzo gwałtowne. I KKaw kilkakrotnie kontratakował, wzmacniając swe zwroty zaczepne: 102 BPanc, 185 BDzSzturm, 904 BDzSzturm, 507 oddziałem czołgów ciężkich. Mimo to siły 3 A włamały się do rejonu Śniadowa, Głębocza Wielkiego i Szumowa, wychodząc na zachodni skraj lasów Czerwonego Boru.

Także wojska prawego skrzydła 1 Frontu Białoruskiego uzyskały tego dnia postępy. Przede wszystkim powodzenie osiągnęła 48 A, która wykorzystując sukcesy sąsiedniej 3 A, przełamała się na styku między I KKaw a XXIII KA i wyszła w rejon na północny zachód od Ostrowi Mazowieckiej.

Taki rozwój sytuacji zmusił gen. Weissa do wydania głównym siłom swej armii (I KKaw, XXIII KA i części XX KA) rozkazu wycofania się 24 sierpnia na kolejne rubieże położone w głębi. Wojska 48 i 65 A dostrzegły manewr nieprzyjaciela i gwałtownie uderzyły. Przyniosło to duży sukces, gdyż jak meldowała Grupa Armii „Środek”, wojska radzieckie „w niektórych rejonach osiągnęły nowe pozycje przed oddziałami niemieckimi i zajmowały je podczas walki”.

105

1

Meldunek Grupy Armii „Środek" z 22 sierpnia 1944 r., MiD WIH, t. 312, roi. 248, kl. 7803685 - 7803688; meldunek 9 Armii z 22 sierpnia 1944 r . MiD WIH, t. 312, roi. 343, kl. 7916673.